1 Mayıs, yer yüzünde en az 100 ülkede tatil olarak kabul edildi. Bu ülkeler dünya nüfusunun yüzde 67’sini temsil ediyor. Bu yıl dünya genelindeki eylemler çoğunlukla sendikalar ve siyasi partiler tarafından organize edildi.

Avrupa ülkelerinin bir çoğunda işçiler alanlarda oldu. Kürtler de 1 Mayıs kutlamalarında kendi renkleri, bayrakları, sloganları ve talepleri ile yer aldı. Özellikle Fransa’da yoğun grevler ardından 1 Mayıs’a gidildi. Ülke genelinde 240 merkezde eylemler organize edildi. Yüzbinlerce kişi sokaklara çıktı. Sendikalar ve sol partiler, 1 Mayıs’ı “mücadelelerin birleştiği gün” haline getirmek istiyordu. Sendikalar, ayrı ayrı eylemler yaparken, Macron hükümetinin patron yanlısı politikalarına karşı ekonominin temel sektörleri, eğitim ve sağlık alanındaki tepkilerin ortaklaştırılması yönünde mesajlar verildi. En büyük yürüyüş Paris’te gerçekleşirken, Marsilya’da solcu lider Jean-Luc Melenchon’un yer aldığı yürüyüşe 26 bin kişi katıldı. Paris’te geçen yıl 142 bin kişi bir araya gelmişti.

İsviçre’de merkezi talep, ücret eşitliği olarak öne çıktı. Ülke genelinde 50 dolayında yürüyüş organize edildi. Bu ülkede kadınlar erkeklere göre yüzde 7 daha az ücret alıyor.

Moskova’da sendikalara göre Kızıl Meydan’da 120 bin kişi toplandı. Rusya’daki 1 Mayıs kutlamaları yıllar içerisinde, rejimin güç gösterisine dönüştü. Muhalif sesler giderek sessizleşti.

Yunanistan’da binlerce kişi sokaklara çıktı. Başkent Atina’da en az üç ayrı yürüyüş yapıldı. 1 Mayıs vesilesiyle grevlere de gidildi. Toplu ulaşım durdu ya da ağır aksamalar yaşandı.

Filipinler’de 5 bin kişi Malacanang Sarayı yakınında bir araya gelerek, Cumhurbaşkanı Rodrigo Duterte’nin kısa süreli iş sözleşmeleri karşısındaki sessizliğine tepki gösterdi. Duterte, seçim kampanyası sırasında bu sözleşmelere son vereceğini vaat etmişti. İşçiler ayrıca hükümetten düşük ücret ve işsizlik sorunu ile sendikalara yönelik baskılara da eğilmesini istedi.

Güney Kore’de 10 bin kişi sokaklara çıktı. 1 Mayıs eylemlerinin merkezi talebi, asgari ücretin arttırılması yönünde oldu.

Hong Kong, Kamboçya ve Endonezya’da da onbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı.

Kongo’da geçmiş yılardaki gibi büyük yürüyüş ve etkinlikler gerçekleşti. Balkan ülkeleri, Bangladeş, Pakistan, Makedonya ve Honduras gibi ülkelerde en fazla öne çıkan semboller komünizmle ilgili semboller oldu. Genellikle kırmızı renk üzerine orak çekiç figürleri, bu eylemlerin temel sembolleri oldu. Pakistan’ın Lahor kentinde kadınların yoğunluğu dikkat çekti. 

Myanmar ve Libya 1 Mayıs kutlamaları açık alanlarda yapılmasa da, iç savaşın yaşandığı Suriye’deki kutlamalar daha çok Rojava ve Kuzey Suriye’de yoğunlaştı.

Pakistan, Endonezya ve Türkiye’de ise kutlanmakla birlikte yasaklarla karşılaştı. Türkiye’de faşist baskı ortamına rağmen, işçiler 1 Mayıs’ta alanlara çıktı ve ortak mücadele mesajları verdi. Türkiye’deki 1 Mayıs kutlamalarına, 24 Haziran genel ve cumhurbaşkanlığı seçimleri damgasını vurdu.