Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan'a dönük tecridin kaldırılması için açlık grevinde olan tutsakların aileleri, İnsan Hakları Derneği (İHD) Amed Şubesi'nin binasında basın toplantısı düzenledi. Toplantıya ailelerin yanı sıra İHD Şube Başkanı Abdullah Zeytun ve Barış Anneleri Meclis üyeleri de katıldı.

ZEYTUN: EYLEMCİLER DEĞİL, DEVLET SUÇ İŞLİYOR

Zeytun, şunları söyledi: "Kişiye özel uygulamanın hukuka uygun olmadığını defalarca belirttik. Tecridin ısrarla sürdürülmesine karşı Türkiye cezaevlerinde 1 Mart’tan itibaren sayıları 5 bini aşan tutuklu, süresiz dönüşümsüz açlık grevi eylemine başladı. Demokratik Toplum Kongresi (DTK) Eş Başkanı ve Hakkari Milletvekili Leyla Güven’in başlattığı açlık grevi halen devam ediyor. Bizler hak savunucuları olarak iktidar ve Adalet Bakanlığına şunu hatırlatmak istiyoruz; bu talepler suç değildir, sürekli ve yasal hakların keyfi olarak engellenmesi suçtur, bu anayasaya aykırıdır."

'ERDOĞAN ÇOCUKLARIMIZIN KANI ÜZERİNDEN SİYASET YAPIYOR!'

Barış Anneleri Meclisi üyesi ve tutsak annesi Naife Yiğit ise şöyle konuştu. "Biz Barış Anneleri her zaman barışa elimizi uzattık ama her seferinde devlet ve AKP hükümeti tek bir adım atmadı. Erdoğan her gün televizyon ekranlarında bizim çocuklarımızın kanı üzerinde siyaset yürütüyor. Çocuklarımızın bedenlerini ölüme yatırmasına devlet sesiz kalıyorsa, bu insanlık dışı bir şeydir. Biz buradan Adalet Bakanına sesleniyoruz; tecridi kaldırın, ölümün çığlığını duyun. Biz anneyiz, bu kayıtsızlığa daha fazla dayanmamız mümkün değildir."

'ÇOCUKLARIMIZIN YOLUNDAN DÖNMEYECEĞİZ'

Cezaevlerinde yaşanan ölümlerden herkesin sorumlu olduğuna dikkat çeken Yiğit, bütün yakarışlarına rağmen tecrit ve özgür bir yaşam için kendini feda eden Zülküf Gezen’in cenazesini aldıklarını söyledi. Cezaevlerinden ikinci bir cenaze çıkmasını istemediklerini kaydeden Yiğit, şunları söyledi: “Buradan Cumhurbaşkanı Erdoğan’a sesleniyoruz; bugün bir ülkeyi yönetiyor ama sadece bizim çocuklarımızın canı üzerinden pazarlık yapıyor. Yıllar önce biz anneler, barışın sembolü olan beyaz tülbentlerimizi yere attık. Tek bir isteğimiz vardı, insanca bir yaşam ve barış içinde yaşamak. Ama her seferinde elinin tersiyle ittiler. Kimin annesi olursa olsun biz anneler ağlamasın istiyoruz, çünkü annelerin gözyaşının rengi yoktur. Bu tavır kimseye kazandırmaz, biz onları barış ve insanlık masasına davet ediyoruz. Bunu yapmaktan vazgeçsinler, çünkü biz asla çocuklarımızın yolundan dönmeyeceğiz, onları desteklemeye devan edeceğiz. Herkese çağrımız, zindanlara ses versinler, talepleri kabul edilsin.”