Kürdistan ve Türkiye halkları, Türk devletinin ekonomi politikalarından dolayı büyük bir krizin içerisinden geçiyor. Sokaktaki esnaftan kamu emekçilerine, kiracılardan çalışanlara kadar herkes geçinememekten yakınıyor. AKP-MHP iktidarı ise ekonomik gidişatın olumsuz yansımalarını gölgelemek için gündemi saptırmaya çalışıyor.

Amedliler, pazarda ve evde yaşadıkları ekonomik sorunları ANF’ye anlattı.

PAZARCI BİLE EVİNE SEBZE GÖTÜREMİYOR

Rıdvan Taş: Ekonomi son yıllarda iyice kötüye sardı. İnsanların pazarlardan çürük ürünler topladıklarını görüyoruz. Evlerine ekmek götürebilmek için pazarlardaki artık ürünleri toplayanların durumunun vicdanları rahatsız etmesi gerekiyor. Şahsen ben bu durumdan çok rahatsızım. Ekonomik kriz öyle bir boyuta ulaşmış ki, İş-Kur bin 350 kişilik işçi kotası açtığında buraya 13 bin kişi başvuruyor. Bugün pazardan da gördüğünüz gibi, insanlar akşam saatlerine doğru esnafın fiyatları ucuzlatmasını bekliyor. Öyle bir duruma gelmişiz ki, pazarcılar bile kendi evlerine meyve ve sebze götüremiyor.

EVDEKİ HUZUR DA KALMADI

Veysi Kaplan: Artık dilediğimiz gibi yaşayamıyoruz. Ben 35 yaşındayım, fındık toplama işçisi olarak çalışmaya gittim. Oradan da mısır tarlasına gittim. İşveren yevmiyemi ödeyemediği için karşılığında mısır verdi. Ben de şimdi burada onları satarak alamadığım yevmiyemi çıkarmaya çalışıyorum. Bu işsizlik ve parasızlık şartları evdeki huzurumuzu da etkiliyor. Son zamanlardaki boşanmaların hepsini ben ekonomik krize bağlıyorum. İktidar yetkilileri çıkıp ekonominin iyi olduğunu söylüyorlar ama ben iyi bir tarafını görmedim. İnsanlar artık çöp topluyor.

TAYYİP’İ GÖNDERMEK ZORUNDAYIZ

Şükrü Üner: Alışveriş yapamıyoruz, kriz had safhadadır. Şu anda insanlar kan ağlıyor. Tayyip Erdoğan her şeyi sattı. Satacağı bir şey kalmayınca da artık insanlara yükleniyor. Tayyip’i göndermek zorundayız. Artık başkası gelsin. Adam yönetemiyor ülkeyi, zenginlere çalışıyor, fakirlere değil. Talandan başka bir şey yapmıyor.

ALDIĞIMIZ NEFESE BİLE VERGİ

Kadir Şeker: Ekonomik krizden dolayı esnaf satış yapamıyor. Tüketici de sadece fiyat soruyor, devamı gelmiyor. Her gün zamla uyanıyoruz. Artık bıktık. Dükkanımızı kapatacak duruma geldik. Çünkü aldığımız nefes bile vergi olmuş. Öğlen saat 12’ye kadar mağazamda iş olmuyor. Öğleden sonra mecbur yukarı, yani buraya çıkarak tezgah açıyorum. Hükümet hiçbir olanak sağlamadığı için epey zor bir durumdayız. Umudumuzu bile yitirdik. Amacımız, aç kalmamak ve muhtaç olmamak.