İzmir’e yolu düşen herkesin sık sık uğradığı bir yerdir Konak’taki Saat Kulesi. Nice sevinçlere, hüzünlere, kutlamalara ve eylemlere şahitlik etmiştir.  Sadece insanlar değil, hayvanlar da misafiridir bu yapının. Özellikle güvercinler hiç mi hiç yalnız bırakmazlar onu.

Tabii bu meydanın bir de emekçileri vardır. Belki önünden her gün geçtiğimiz ama fark edemediğimiz, etmediğimiz emekçileri. Saat Kulesi’nin etrafında kuş yemi satarak geçimini sağlayan Fatma Adıyaman, Emine Yalçın ve Leyla Tar ile konuştuk.

Kışın soğukta, yazın sıcağın altında kuş yemi satan bu kadınlar, en çok da selamsız sabahsız geçenlerden muzdarip. İnsanların kuş yemi alırken bile artık iki kez düşünmek zorunda kaldıklarını anlatan kadınlar, hayatın kendileri için de artık daha fazla zorlaştığını ifade ettiler.

‘BURADA KİMSENİN UMURUNDA DEĞİLİZ’

30 yıldır saat kulesi önünde kuş yemi sattığını anlatan Fatma Adıyaman, Saat Kulesi’ndeki hareketliliğin artık geçmişte kaldığını hatırlatarak insanların artık kuş yemi almadıklarını söyledi. Adıyaman şunları aktardı: “65 yaşındayım. Eşim yaşlı ve bakıma muhtaç. Yıllar geçti ben burada kuşları besliyorum. Gelen giden bazen kuş yemi alıyor, kuşlara veriyor. Onlar bana ekmek kapısı oldu. Biz aslında burada kimsenin umurumda değiliz. Sürekli hareketlidir burası. Hep bir coşku vardır. Eskide kaldı şimdi bu tabii. İnsanlar para kazanmakta zorlanıyor. Bu bize de yansıyor. Artık daha az yem alıp kuşlara veriyorlar. Yıllardır buradayım artık herkes tanıyor da bizi buralarda. Eşimin de benim de tek gelirimiz buradan kazandığımız para. Bana bir şey olsa bir gün işe gelemesem aç kalırız.”

‘O ÇARŞIYA GİDİP DOYASIYA ALIŞVERİŞ YAPMAYI İSTERDİM’

Meydanda kuş yemi satan bir başka kadın Emine Yalçın, 18 yıldır meydanda kuşları izlediğini söyledi. Yalçın yaşadığı geçim sıkıntısını şu cümlelerle ifade etti: “Sanki konuşuyorlar. Özellikle çocuklar onlarla oynamayı çok seviyor. Burası benim ikinci evim. Yıllardır burada gelip geçeni izliyorum. Sürekli bir hareketlilik var. Ellerinde poşetlerle gelenler var. Hemen yanımızda çarşı var zaten. O çarşıya gidip doyasıya alışveriş yapmayı isterdim. Ama burada kazandığım para belli. Karnımızı zor doyuruyoruz.”

‘ARTIK İNSANLAR KUŞLARA YEM ALAMIYOR, ÇÜNKÜ İNSANLAR AÇ’

Eşinden ayrıldıktan sonra 2 çocuğuna bakmak için meydanda kuş yemi satmaya başlayan Leyla Tar, “Önce çocuklara bakmak için geldim. Sürekli bir şeyler çıktı. Aradan 10 yıl geçmiş. Şimdi de kendime bakmak için buradayım. Artık insanlar kuşlara bile yem alamıyor. Çünkü insanlar aç. Buradan her şeyi görebiliyoruz. Soğuk, sıcak demeden buradayız artık alıştık. Eskiden insanların gülüşleri vardı, şimdi onlar eksildi. Çocuklar haricinde bu meydanda gülenleri göremiyoruz. Bir ara yasakladılar burada yem satmamızı; ama başka bir işimiz yoktu. Biz de geri geldik yerimize oturduk. Başka bir iş yapamam artık ben” şeklinde konuştu.