İran rejim zindanının işkence ve ağır baskılarına henüz çocuk yaşta iken maruz kalan Berîvan Hêjar, zindandan çıkar çıkmaz dağın yolunu tutar. 2016 yılında YRK saflarına katılan gerilla Berîvan mücadele dolu yaşamını ANF’ye anlattı.

Rojhilatê Kurdistan’ın Mako şehrinde dünyaya gelen Berîvan Hêjar yurtsever bir ailede doğup büyür. 10 yıl İran sistemi okullarında okur. Bu süre zarfında hem ailede gelişen kadına dönük baskılar, hem de devlet sistemi içerisinde Kürt olduğu için uğradığı baskılar gerilla Berivan’ı arayışlara iter. Henüz küçükken tanıdığı gerillaların etkilendiği yaşamına bizzat katılmak ve o yaşamı yaşamak ister.

O dönemler Mako’da fedai eylem gerçekleştiren Şehit Ronahi Deniz’in eyleminden oldukça etkilenen gerilla Berivan’ı artık kimse durduramaz. O artık hayal ettiği mekanların yollarını tutmaya başlamıştır. İlk fırsatta bildiği en yakın gerilla grubunun yanına (Dambat) gider. Burada 3 ay kaldıktan sonra Kelareş alanına gönderilir. Pastarlar gerillaların kaldıkları noktaya baskın gerçekleştirirler. Ve gerilla Berivan beraberindeki iki yeni savaşçı ile pastarlara esir düşer.

ŞİRİN ELEMHULİ’NİN DİRENİŞİ BANA GÜÇ VERDİ

Yaşananların bundan sonraki kısmını gerilla Berivan şöyle anlatıyor: "Düşmanın eline geçtiğimiz zaman henüz üzerimizde sivil kıyafetlerimiz vardı. Pastarlar bize saldırdılar. Hecî Misto ve Hesen Palaşi kod isimli pastar sorumluları tarafından yakalandık ve işkencelerden geçirildik. Gözaltındayken, neden gerillaya katıldığımıza dönük ağır sorgu ve işkencelerden geçirildik. Psikolojik baskılar hat safhadaydı."

İran pastarlarının tüm işkence ve ağır baskılarına rağmen büyük bir direniş örneği sergileyen Berivan Hêjar, henüz küçük yaşta olmasına rağmen böyle bir tutum sergilemesinin nedenini şöyle anlatıyor: "Gerillaya yeni katılmıştım. Yaşım da küçüktü. Ama buna rağmen düşmanın istediği hiçbir cevabı vermedim. Çünkü arkadaşlar yanımda şehit düşmüşlerdi ve bu durum İran rejiminin faşizmi karşısında büyük öfke duymama sebep olmuştu. Zaten gerillaya olan büyük bir bağlılığım vardı. Kendime direniş çizgisi olarak Şirin Elemhuli’nin zindan direnişini belirlemiştim. Düşmanın büyük işkenceleri karşısında nasıl direndiğini duymuştum. Bu da bana büyük bir direniş gücü veriyordu. 'O nasıl direnmişse, dayanmışsa ben de dayanabilirim' diyordum. Ne olursa olsun düşmana asla teslim olmayacaktım."

ZİNDANA GİRDİKTEN 6 AY SONRA AİLENİN HABERİ OLDU

Daha sonra Urmiye’de bulunan Nisvan kadın cezaevine götürülen gerilla Berîvan, siyasi tutukluların tutulduğu küçük bir odaya alınıp burada da işkencelerden geçirilir. Bir gece orada kaldıktan sonra soruşturmaya götürülen gerilla Berîvan bu sürecinden şu şekilde bahsediyor: "Beni soruşturmaya götürdüklerinde yolda elimi kelepçeleyip, ayaklarımı zincirliyorlardı. Nereye gidip geldiğimi hiç bilmiyordum. Öyle işkence ediyorlardı ki yanımdaki bir çocuk, ‘dövmeyin, işkence etmeyin’ diye bağırıyordu. Ama onun da gücü yetmiyordu bu faşizm karşısında.

Sonra elimden tutup o çocuğun yanına götürdüler, ‘kadınlar nasıl dağa çıkıyor, yollarını öğren, itiraf ettir’ diyorlardı. Sipay Pastaran reisi beni sürekli dövüyordu. Benim de ona cevabım şu oluyordu; ‘sizin işkenceleriniz, baskılarınız nedeniyle dağa çıktım, benim de ülkemi, halkımı savunmaya hakkım var.’ Tabi bu konuşmalarım yine başka işkencelere sebep oluyordu. Bu sefer saçımdan tutup beni yerden yere vurdular. İran devletinin siyasilere dönük çok ağır işkence uygulamaları var. Tecavüz, elektrikli şok, tazyikli su gibi uygulamalar sürekli var. Zindanda 6 ay boyunca ailemin benden hiç haberi yoktu."

BİR AN ÖNCE DÜŞMANIN ELİNDEN ÇIKIP DAĞA GİTMEK İSTİYORDUM

6. aydan sonra İran devrim mahkemesine götürülen gerilla Berîvan’a önce idam cezası vermek istenir. Yaşı küçük olduğu için bunu uygulayamazlar. Ailesinin de araya girmesinden sonra etfal (çocuk) mahkemesine sevk edilir. Orada iki yıl ceza verilir. Rejim zindanında yaşadıkları gerilla Berîvan'ı çok etki eder. Bir an önce cezaevinden çıkmak ve gerillaya katılmak için gün sayan gerilla Berîvan bu durumu şu cümlelerle dile getiriyor: "Düşmanın elinde bir esir olmak bana çok zor geliyordu. Kabullenemiyordum bu durumu. Bir de şehitlerin intikamını almak için sabırsızlanıyordum. Bu yüzden de bir an önce zindandan çıkıp dağa gitmek istiyordum.

Zindandan çıktıktan sonra kendi çabalarımla tekrar gerillaya ulaşmanın yollarını aradım ve katıldım. Yanımda şehit olan yoldaşların yolundan yürümek, onların intikamını almak istiyorum. Bunun için Önderlik felsefesi temelinde kendimi daha da derinleştirerek sonuna kadar bu yaşama bağlı kalacağım."

GENÇLER ÖNDERLİK FELSEFESİNE KATILSINLAR

Son olarak gerilla yaşamına ait duygularını dile getiren gerilla Berîvan, Mako’daki gençlere şu çağrıda bulundu: "Gerilla yaşamı benim için çok güzel. Katıldığım için çok mutluyum. Burada kendimizi sürekli eğitiyoruz. Kadın olarak bir irade kazandım. Ne aileme ne sisteme boyun eğen bir durumda değilim.

Tüm Rojhilatlı gençlere, özellikle de Mako’daki gençlere çağrım şudur ki, yaşamsal sıkıntılardan, çaresizlikten ötürü kendilerini yakacaklarına, intihar edeceklerine gelip buradaki yaşama katılsınlar. Özellikle aşiretimdeki tüm kadınlara sesleniyorum, kölece bir yaşamı kabul etmesinler. Kadın olarak iradelerine sahip çıksınlar ve Önderlik felsefesine katılsınlar. Ancak bu şekilde özgürlüğe adım atabilirler."