Bir gerilla akademisinde 35 kadın gerillanın bir arada olduğu anda tanımıştım Vejin'i. O an söylediklerine kulak kesilerek tanımaya çalışmıştım. Tarih 20 Ekim 2017. Gerilla Vejin etrafında çember oluşturan kadın arkadaşlarına Zap Ertuş Kalesi'nin 2016 yılı gerilla direnişini anlatıyordu. Anlatırken gözleri doluyordu arada. Sanki o an Ertuş Kalesi'nde canı pahasına mevziisinde amansızca savaşan ve direnen yoldaşlarının yanındaymış gibiydi. Gözleri o an son mermisini atan, sözlerini söyleyen, son gülüşleriyle yaşamı uğruna ölecek kadar çok sevdiğini fısıldayan yoldaşlarıyla gidiyordu ıraklara ve yakalamaksa Ertuş'ta yaşayıp savaşanlara mahsustu ancak.

Bir moral gününün hazırlıkları esnasında koroda yer alan Vejin açılışı dengbeji bir şarkıyla yapmıştı:

"Erê bişengamin tû ciwani

Tû ezîza ber dilé van lawanî

Bila xûdê xira bike mala van xayîn û bê bexta

De rab de rab bişeng tû ciwanî

Tû eziza ber dilê van lawanî."

Tüm dinleyicilerin yüreğine akmıştı adeta. Bu şarkının Vejin'le köklü bir bağı olmalıydı. Yoksa nasıl böyle yaşanmışçasına okunabilir ki bir şarkı?

Bir şarkıdır bazen anlatan. Birkaç dizelik sözlerden oluşan ve ritimle can bulan bir şarkı olur hikâyeler. Tıpkı

Vejin'in hikâyesi gibi. İşte tam da o günlerde bir şarkı sözlerinde başlamıştı Vejin'in hikâyesi....

Vejin Agiri, Van'ın Çatak ilçesinin Şaminês köyünde dünyaya gelmiş. Henüz çoçuk yaşlardayken çoçukluk hayallerine ihanet eden biriyle evlendirilir. Ve 14 yaşında kucağına bebeği Vejin'i alır.

Yoldaşlarına şunları paylaşmıştı: "Bir çocuk, bir bebeğe hangi sorumluk ve duygularla yaklaşılabilir ki? Onu  nasıl yetiştirebilir ve neler sunabilir ki? Yaşadıklarımın aynısını mı verecektim küçük kızı Vejin'e? En köhne zihinlerin sundukları yaşamı mı verecektim? Duygu, düşünce ve yaşamların en kirli demlerini yaşadıkları demlerle mi büyütecektim bebeğimi? Bana yapılan gibi bu defa da ben kızıma en büyük ihaneti yapmayacak mıydım? Hayır! Yapamazdım." En büyük isyanına vurgu yapmış ve yaşamını küçük Vejin'lere adadığını gözleri ve yüreğiyle haykırmıştı.

Vejin, yaşadıklarının bir kader olmadığını bildi ve 2014 yılında gerilla saflarına katıldı. Ardından bıraktığı küçük bebeğinin adını alarak, Vejin Agiri olarak Kürdistan dağlarında savaştı. 2014 yılından 2017 yılının sonlarına kadar Zap'ın her karış toprağında güçlü bir mücadele verdi. Kendi deyimiyle Zap, onun annesi ve en büyük öğreticisiydi. Onu Zap yetirtirmiş ve güçlü bir savaşçı yapmıştı. Bu yüzden Zap'ın onda bambaşka bir yeri vardı.

Yaman öğrenmişti yaşamı. Kürdistan dağları da kendisini en yaman savaşçı yapmıştı. Henüz 20 yaşındayken Türk ordularının yerleşkelerine, kol komutanı olarak baskınlar yapmış ve işgal altında bulunan bir ülkede genç kızların nasıl iyi savaşabileceğini öğretmişti, "annemdir" dediği Zap dağlarında. Genç ömrünün en güzel yılarını sorumluluğu altında bulunan yoldaşlarına gerilla yaşam ve savaş tecrübelerini aktarmakla görevlendirilmişti. Ve yoldaşlarının gözünde o görevinin ustasıydı. O 4 yıl boyunca adeta Zap'ı yaşadı ve Zap Suyu gibi aktı her karış toprakta, yaşamı soluyanların yüreğine.

2017'nin sonunda, 2018'in başında Şehit Bêritan Akademisi'nde askeri ve ideolojik bir eğitim gördükten sonra öneri ve ısrarları üzerine yönünü tekrar bağrından çıktığı Botan'a verdi. Botan onda bir yaraydı. Ve o yaranın kapanması ancak yaranın açıldığı yerde iyileşebilirdi. 

Vejin, 2018 yılının bir yaz gününde Botan dağlarına yürüdü. Yürümedi, adeta uçtu yolculuk boyunca, birlikte yürüyen yoldaşının deyimiyle. Dağlara çıkış sebebini tekrar tekrar hatırlamıştı. İşgalin eşiğindeki ülkesini ve kadınları ve özellikle köyünün genç kızlarını düşünmüştü. Ergen yaşta yaşamlarına kıyılan genç kızları düşünmüştü. Gerillacılık mücadelesinin 6 yılını her saniye onları düşünerek ve hissederek yaşamıştı. Ve onlar için yol almıştı tekrar Botan'a. Bakur sahasında ilk yılını Besta bölgesinde geçirmişti. Bakur gerillacılığında olgunlaşan Vejin, artık Kato'lara yol almanın zamanının geldiği düşüncesiyle, Kato dağlarına gitme önerisinde bulundu.

Yıllarca bu dönüşünü hayal eden Vejin'in tekrar Kato'lara dönmesinin en büyük nedeni ülkesini TC işgalinden kurtarmakla birlikte ülkesinin genç kızlarını erkek egemen zihniyetçi baskılardan kurtarmak ve onları milyonlarca savaşçı kadının bulunduğu Kürdistan dağlarına davet etmekti. Ve yürümüştü en güzel hayalleriyle Kato'lara. Burada bir yıl boyunca özgürlük mücadelesi ve savaşı veren Vejin, hiç görmediği kızı Vejin'in hayaliyle birlikte savaşçı ve özgür ruhunu Şamınês köyünde bulunan genç kadınlhara bırakarak bir bahar gününde tüm yoldaşlarına sonsuz bir veda etti.

O, kendi silahının yerde kalmayacağını, onlarca Vejin'in silahını alarak yarım bıraktığı özgürlük davasının zaferle taçlandırılacağı düşüncesinin huzuruyla veda etti tüm sevdiklerine.