Serêkaniyê Kampı’nda kalan 63 yaşındaki Vehibe Seydi Temo, aslen Kobanêli. 40 yıldır Serêkaniyê’de yaşayan Vehibe Ana, Türk işgaliyle birlikte evini, eşyalarını arkasında bırakarak çocukları ve torunlarıyla Serêkaniyê’den çıkmak zorunda kalanlardan.

Vehibe Ana, “Elbisemiz dışında hiçbir ihtiyacımızı alamadık. Yaşlı, çocuk, kadın demeden rastgele bombalıyorlardı. Her şeyimizi arkamızda bırakarak Hesekê’ye geldi” diyor. Vehibe Ana, Serêkaniyê’de düzenli bir hayatların olduğunu söylüyor. Kendilerine ait dört dönüm arazi ve evlerinin olduğunu kaydeden Vehibe Ana, şöyle devam ediyor: “Kendi topraklarımız vardı. Çiftçilikle uğraşıyorduk. Geniş bir ailemiz vardı ve geçimimizi çok iyi sağlayabiliyorduk. Şimdi ise bu hayatta bir şeyimiz kalmadı. Zar zor geçinebiliyoruz. Evimiz gitti. Yıktılar mı, yaktılar mı, çeteler mi oturuyor belli bile değil.”

EVİMİZE, TOPRAKLARIMIZA DÖNMEK İSTİYORUZ

Hayalinin tekrar topraklarına ve evine kavuşması olduğunu dile getiren Vehibe Ana, “İnsanın evinden uzak yaşaması kadar zor bir durum yok. Kendi topraklarında ailesiyle beraber yaşamak ayrıdır, göçmen hayatında çadırlarda yaşamak ayrıdır. Yeri geldiğinde aç kalmayı yeri geldiğinde susuz kalmayı biliyoruz. Elimizden bir şey gelmiyor. Evimiz, arazimiz elimizden gitti” şeklinde konuşuyor.

HAYATIMIN EN MUTLU GÜNÜ OLACAK

Dört gözle Serêkaniyê’ye dönüş gününü beklediğini; tekrardan ailesi ve komşularıyla bir araya gelme hayalleri kurduğunu kaydeden Vehibe Ana, şöyle devam ediyor: “Dönüş günü hayatımın en mutlu günü olacak. Serêkaniyê’den çıkan tüm aileler şu an çok zorlu koşullarda yaşamına devam ediyor. Evimize de dönemiyoruz, çünkü işgal altında. Sadece ben değil, tüm aileler böyle düşünüyor. DAİŞ ve Erdoğan, Serêkaniyê’de olduğu sürece evimize dönemeyiz. Erdoğan çocuklarımızı katlediyor. Halk toprağına, evine, taşına bağlı. Binlerce kişi Erdoğan’ın saldırıları yüzünden evlerinden oldu. Erdoğan hırsızlık, talan ve katliam için Serêkaniyê’ye geldi.”