27 Kasım PKK’nin kuruluşunun 40. Yılında gerillanın coşkusunu tahmin ederek, kutlamalarına eşlik etmek için onların özgür mekan olarak adlandırdıkları Kürdistan dağlarına doğru yol aldık. Sadece gerillanın değil doğanın da coşkusu çok büyüktü. Hiç beklemediğimiz bir anda yılın ilk karı kutlama sırasında yağmaya başlamıştı. Yine büyük bir heyecan sarmıştı hepimizi, ilk defa gerillayı görmüyorduk ama 40. yıl coşkusuna dağlarda tanık olmak başka bir heyecan veriyordu. Dağların bu haykırışı gerillanın coşkusunu bize fısıldıyordu.

Yabancısı olmasak da gerillaların bizi nasıl karşılayacağını oldukça merak ediyorduk. Art arda dizilmiş tepelerin patikalarından tek sıra halinde yürüyorduk, bize eşlik eden gerillalar ile yer yer duruyor acaba yarın hava nasıl olacak diye bazen içimizden kendimize bazen ise birbirimize soruyoruz. Kendimizle soru cevap döngüsü eşliğinde sonunda bizi ağırlayacakları gerilla noktasına ulaştık. Gece sabaha kadar uyuyamıyorduk heyecandan. Sonunda yürüyüşten bize kalan yorgunluk ile uykuya daldık. Sabah aydınlık olmadan uyanıp hazırlandık. Yıldızlar karanlık gökyüzünü aydınlatmaya çalışıyordu. Sabah yıldızı da gökyüzünde az sonra onu yalnız bırakacak yıldızlarla vedalaşıyor gibiydi. Ay ise iki gündür gökyüzünde görünmeye başlıyordu. Giderek aydınlanıyordu hava. Biz de tören için hazırlanan sahaya doğru yol aldık, sahanın büyüklüğünden yüzlerce gerillanın kutlama için toplanacağını tahmin edebiliyorduk. Gerillalar yavaş yavaş sahada toplanmaya başlamıştı. Çok geçmeden kar taneleri yüzümüze dokundu. Gerillaların bazıları bir günlük yoldan gelmişti. Ancak üzerlerinde az da olsa bir yorgunluk fark ediliyordu. Tek tek hepsine selam vermeye çalışıyorduk, ama kalabalığın içinde kayboluyorduk. Kar, içtima düzenine giren gerillaları ıslatmaya başlamıştı. Gerillaların kalabalığından kar tanelerinin hiç biri yere ulaşamıyordu. O soğuk hava da saatlerce kar taneleri altında kalan gerillaların iradesi oldukça etkiliyordu bizi. Çok geçmeden gerillaların hepsi sırılsıklam olmuştu. Herkesi saran heyecan hala devam ediyordu. Kimse yerinde duramıyordu.

Ardından Törenin protokolünde yer alan gerilla komutanları geldi. Protokol Halk Savunma Merkez Karargah Komutanlarından Murat Karayılan, YJA Star merkez Karargah komutanlarından Gülistan Gulhat, YJA Star komutanlarından Raperin Engizek, HPG Komutanlarından Sinan Dersim ve  Gençlik Koordinasyon üyesi Özgür Dersim yer alıyordu. Artık kar tanelerinin hızına yetişemiyordum. 40. Yılın tören konuşması sahada yankılanıyordu. Bu görkemi daha iyi görebilmek için sahanın yukarısında bulunan tepeye tırmandım. Bu çabamı yukarıda daha iyi anladım. Gerçekten de yukarıdan baktığımda gözümü görkemden alamadım. Törenin ardından gerillalar zorlu hava koşullarına aldırış etmeden, uzun sahada halaya durdu. Coşkularını Koma Amara’nın söylediği şarkılar eşliğinde, yaktıkları ateşin etrafında geniş bir gerilla halayı çektiler. Bir daha buralara gelip gerillaları görür müyüm bilmiyorum ama bu anı, insanları, karı, coşkuyu hiç unutmayacağımı biliyorum. Eminim bugün burada bulunanların hiçbiri unutmayacak. Alandan ayrılırken gerillaları ve bu kışın yağan ilk karın hep böyle anlamla tanıklık etmesini umut ediyorum. Geldiğimiz yollardan bu sefer daha farklı duygular ile geri dönüyoruz. Bu zorlu koşullara rağmen coşkusunu yitirmeyen gerillalara geri dönerken yolda karşılaşıyoruz. Son gülüşleri gözlerimde kalıyor, adım adım ilerleyerek uzaklaşıyorum alandan…