Rakka şehrine girer girmez her şeyden önce geniş bir çölle karşılaşıyoruz. Köylüleri görür görmez içimizden, istemsizce şöyle bir soru geçiyor: "Buralarda nasıl yaşıyorlar?’’ Fakat köylere girip köylülerle sohbete dalar dalmaz hemen değişiveriyor fikrimiz.

Bu yörenin halkı kültür sahibi ve misafirperver. Topraklarına bağlılar ve her ailenin ekime açık yüzlerce dönüm arazisi var.

Rakka köylerinin evleri genellikle kerpiç evlerden oluşur. Az da olsa betondan evler de var ama bunlar da yakın zamanda inşa edilmiş durumda. Rakka’nın etrafı çöl olmasına rağmen, köyler birbirinde uzak. Fakat Tebka ve Rakka’ya yakın köyler sularını Fırat Nehri'nden çekmişler ve toprakları ekime müsait olmamasına rağmen buğday, arpa, mısır ve susam ekiyorlar. Temel geçim kaynakları hayvancılık. Hayvancılıktan sonra ekim geliyor.

Rakka ve etraftaki Arap halkı Şawi diye bilinir. Eskiden beri bu yöre halkına Şawi denilir.

BAAS rejimi zamanında Rakka, Halep ve Hesice üçgenine ‘’yoksulluk üçgeni’’ denirdi. Bu yüzden hangi anneye çocuklarının durumunu sorduğumuzda, "Bir oğlum Lübnan’da çalışıyor" cevabını alıyoruz. Geçimlerini sağlayabilmek için her aileden en az bir kişi Suriye sınırları dışında çalışıyor.

3 yıldan bu yana DAİŞ çeteleri zekat adı altında bu halkın ortağı olmuştu. Zorlu üç yıla rağmen, aşiretçiliğin bir özelliği olarak yöre halkı birbirine sahip çıktı.

Köyün içinden geçiyoruz. Kesinlikle şimdi bir evde köylüler toplanmış, sohbet eşliğinde şekersiz çok şekerli çay içiyorlardır. Rakka halkı acı ve tatlı şekerle nam salmışlar. Suriye toplumu içinde acı ve tatlı çayı belirtmek için "Şawi bir çay yapın" deniliyor.

Üç yılı aşkındır DAİŞ çeteleri bölge halkının yüzünün asılmasına sebep olmuştu, yaşamlarını onlar için zindana çevirmişti. Çoğu zaman acılarını bizimle paylaşıyorlar. Köylerinin QSD güçlerince özgürleştirilmesiyle beraber bölge halkının eski gülüşleri geri dönüyor ve yüzlerindeki derin çizgiler kaybolmaya başlıyor.