Kobanê savaşının yaşandığı döneme ilişkin konuşan YPJ savaşçısı Dilovan Kobanê, Urfa'da tedavi gören yaralı savaşçıların gözlerini açar açmaz tekrar savaşmak için Kobanê'ye gitmek istediklerini söyledi.

Türk devleti destekli DAİŞ çetesinin işgal saldırısı sonucu Kobanê’de 2014’te görkemli bir direniş yaşandı. YPJ savaşçısı Dilovan Kobanê, direniş sırasında yaralanan savaşçılarla anılarını paylaştı.

Kendisi de Kobanêli olan Dilovan Kobanê, "Direnişiyle bilinmesinin yanı sıra Önder Apo da bu şehirde kaldı. Türk devleti DAİŞ çetesini kullanarak Kobanê'ye acımasız saldırılar gerçekleştirdi. Buna karşı YPJ-YPG savaşçıları tarihi bir direniş sergileyerek, Önder Apo'ya, şehitlere ve halka verdikleri zafer sözünü yerine getirdi” dedi.

HEMEN KOBANÊ’YE GEÇMEK İSTİYORLARDI

Dilovan Kobanê, savaşın yoğun olduğu dönemde Reqa’dan Bakurê Kurdistan'a geçmek zorunda kalmış. Direnişe katılmak istediğini ama bir yol bulamadığını; yoğun savaş yaşandığı için de Reqa’dan Bakur'a göç ettiklerini belirten Kobanê, şunları söyledi: “Kobanê'de yaralanan YPG-YPJ savaşçılar tedavi için Bakur'a getiriliyordu. Ben de o zaman yaralıların direnişine tanık oldum. Kobanê’de yaralanan savaşçılar askeri kıyafetleriyle sınırdan geçirilip Urfa’daki hastanelerde tedavi ediliyordu ama YPJ-YPG savaşçılarının kaldığı bazı yerlerde DAİŞ’liler de tedavi edildi. Savaşçılar bu işbirliğini gördü ve bir an önce toparlanıp tekrar direniş mevzilerine dönmek istedi. Savaşçılar gözlerini açar açmaz Kobanê'ye gidiyordu. Direnişlerine hayran kaldım. Nasıl güçlü ve inançlı olduklarına şahit oldum. O zaman ben de katılmaya karar verdim.”

DOKTORLAR DA ŞAŞKINDI

Savaşçıların gücüne ve iradesine şahit olduktan sonra YPJ güçlerine katılan Dilovan Kobanê, şöyle devam etti: “Direnişe katıldıktan sonra Rêber Apo’nun militanlarının nasıl büyük bir hakikat sahibi olduklarını anladım. Direniyorlar, asla verdikleri sözleri unutmuyorlar. Kobanê savaşı döneminde bunlara tanıklık ettim; savaşçılar gözlerini açar açmaz yaralı bir şekilde tekrar direniş mevzilerine gidiyordu. Yaralı arkadaşları tedavi eden doktorlar, şaşırıyor ve bu durumdan çok etkileniyordu. ‘Bu kadar yara ile hala nasıl ayakta durabiliyorlar, nasıl yaşayabiliyorlar’ diye soruyorlardı.”