Tabii gerilla bu araziyi iyi biliyordu, derin Zap vadileri ile yüksek Ertuş doruklarını iyi tanıyordu. Saldırı ne kadar büyük olursa olsun ‘eyvallah’ dedi gerilla ve başlattı tarihi direnişini.

Uzak değildi gerilla bu tür saldırılara, 2008’de yine Zap’ta, 2015’te Çarçela’da Türk ordusunun bütün saldırılarını boşa çıkarmıştı direnişi ile.

Günlerdir uçak sesleri, top sesleri hiç kesilmiyor alandan…

Her büyük gürültüden sonra ‘acaba ne oluyor’ sorusunu soruyorum kendi kendime. Ama aradan saniyeler geçmeden bir bakıyorum ki gerilla atikliği ve tecrübesiyle bu saldırıları tekrar boşa çıkarmış ve düşmanına bir darbe daha vurmayı başarmıştı.

Ertuş alanı alev alev yanıyor. Bunu hem mecazi hem de gerçek anlamda diyebilirim…

Mecazi anlamda, gerilla Türk ordu çetelerine ağır darbeler vurarak, orduda psikoloji-misikoloji bırakmıyor.

Gerçek anlamda da psikolojisi bozulan askerlerini rahatlatmak için alana gönderdikleri onlarca savaş uçağı ile alan saatlerce bombalanıyor ve yakılıyor.

Evet, Ertuş direniyor, alandaki gerilla Zap tadında büyük bir direniş ile TC ordusunu vuruyor, darmadağın ediyor.