Rojava’daki gelenek üzerine büyük çocuğu Aram’ın ismiyle  'Dayîka Aram' olarak tanınan Şehnaz Abdullah, Hesekê'de yaşıyor. Çocukluğundan itibaren Kürt Özgürlük Mücadelesiyle tanışan Dayîka Aram’ın çocukluk hayalleri babasının kurduğu bariyeri aşamamış. Dayîka Aram pes etmemiş ve babasının zorla yaptırdığı evlilikten olan çocuklarını mücadele aşkıyla yetiştirmiş. Bugün şehit annesi de olan Dayîka Aram’ın 2 çocuğu daha YPG ve YPJ saflarında. Şehit Aile Kurumu'nda çalışan Dayîka Aram, diğer çocuklarının büyümesini bekliyor.

ÖNDERLİĞİ DİNLEMEYİ İSTEDİM

Dayîka Aram (Aram'ın annesi), Öcalan Rojava'ya geldiği zaman daha çocuk yaştadır. Kürt Özgürlük Hareketi, Rojava’da  yeni yeni gelişiyor. Onların evine de geliş-gidişler oluyor. Öcalan'dan söz ediliyor, yanına gidip gelenler sürekli anlatıyor. Kendisi de gitmeyi, görmeyi ve mücadeleyi O'ndan dinlemeyi çok ister fakat babası, katılmasını istemediği için engeller. Görememek içinde derin bir yara olarak kalıyor.

BABASI HEMEN EVLENDİRİR

Babası, Dayîka Aram’ın içindeki mücadele aşkını pratikleştireceğini fark edince zorla evlendirir. Dayîka Aram, o süreçte genç bir kadın olarak bu engelleri aşmaya gücünün yetmediğini ifade ederek, “Bu durum çok zoruma gitti. Dağlara gitmek isterken bir kafesin içine konmuştum. Bunu aşamadığım için kendime kızıyordum. Ama o süreçte karşı çıkabilecek gücüm de yoktu”  diyor.

ÇOCUKLARINI YETİŞTİRDİ

Babasına karşı çıkmaya gücü yetmeyen Dayîka Aram, kendini çocuklarını ülke ve mücadele aşkıyla yetiştirmeye adar. “Babam beni zorla evlendirdi ama içimdeki mücadele aşkını söndüremedi" diyen Dayîka Aram, eşi hastalanıp vefat edince 7 çocuğunu tek başına ve mücadele aşkıyla büyütür.

ÜLKEMİN DE ÇOCUKLARI

Dayîka Aram, bakış açısını şöyle özetliyor: "Hiçbir zaman sadece benim çocuklarım gözüyle bakmadım. Onlar ülkemin de çocuklarıydı. Önderlik ve ülke sevgisiyle büyümeliydiler. Babam gibi onların içindeki ülke ve mücadele sevgisini bastırmadım, aksine gürleştirdim. Kendi kendime bu noktada söz verdim. Bunu yerine getirmeye çalışıyorum.”

DEVRİM FIRSAT OLDU

2012’de devrimin başlaması Dayîka Aram için de ukde kalan mücadele etme istemini pratikleştirme fırsatıdır. Devrimin başlangıcından itibaren devrim kurumlarında ve Şehit Aileleri Kurumu'nda çalışmaya başlar. Annesinin mücadele sevgisiyle yetiştirdiği oğlu Aram da annesi gibi devrimin başlangıcından itibaren mücadeleye katılır. Başından itibaren YPG’de yer alan Aram, 2015’te bir çatışmada şehit düşer. Oğlunun şahadetinden sonra artık mücadele aşkına oğluyla sözleşmesi de eklenir.

SİLAHINI KALDIRMAK İSTER

Hep oğlunun silahını kaldırma çabasına giren Dayîka Aram’ın bu istemi oğlunun arkadaşları tarafından kabul edilmez. Bu ısrarını şöyle anlatıyor: "Aram şehid düşünce ben onun cenaze töreninde arkadaşlarından bir şey istedim. 'Aramın silahını bana verin ve bir gün de olsa ön cephede savaşayım. Benim oğluma sözüm var o nerelere gitmişse ve nerelerde savaşmışsa ben de o yerlerin hepsini tek tek dolaşacam ve en önde düşmanla savaşacağım’ dedim. Fakat arkadaşlar izin vermedi. Bana onun silahını verdiler ama ön cepheye gitmeme ve savaşmama izin vermediler. Fakat onun taburu nereye gittiyse ben hep onların peşinden gittim. Onlar cephede savaşırken ben cephe için çalıştım. Hep bir adım arkalarından gittim. Hala da öyle, ne istenirse yaparım. Bir saat bile evde oturmak bana ağır gelir. Şehitlerin emeklerine sahip çıkmak ve onlara layık olmak için gece gündüz çalışsak da yetmiyor."

YAPAMADIKLARIMI KIZIM YAPIYOR

Şehit oğluyla gurur duyuyor ve ona layık olmayı önceliyor. Bir oğlu daha YPG saflarında, bir kızı ise YPJ'li. Kızının, Öcalan'ın özgür kadın militanı olduğunu vurgulayarak, "Benim yapamadıklarımı kızım yapıyor. Şu anda YPJ'nin en ön saflarında savaşıyor. Ben onları mücadele ve Önderlik sevgisiyle büyüttüm; onlar da gereklerini yerine getiriyor. Benim babam yüzünden yaşayamadığım hayallerimi, çocuklarım yaşıyor ve gerçekleştiriyor” diyor.

DİĞERLERİ BÜYÜSÜN, GİDERİM

Diğer çocuklarının da mücadele katılmayı çok istemelerine rağmen henüz yaşlarının tutmadığını anlatan Dayîka Aram, son olarak şunun altını çiziyor: "Ben de diğer çocuklarımın büyümesini bekliyorum. Çocuklarım büyüdüğünde evimin kapısına kilit vurup sadece Önderlik ve devrim için çalışacağım."