İran’ın başkenti Tahran, Asya’nın en yoğun nüfuslu megapollerinden biri olarak dikkat çekiyor. 13 milyon nüfusu ile başkent ve çevresi, yerkabuğu yavaş bir şekilde çöken bölgeler arasında yer alıyor. Bu durumun, aşırı yük ve yer altı kaynaklarının kullanımından kaynaklandığı belirtiliyor.

Araştırma Nature dergisinde yayınlandı. Almanya’nın Potsdam kentindeki Jeobilim Araştırmaları Merkezi’nde Mehdi Motagh ve Mahmud Haghshenas Haghighi’nin yaptığı araştırmalarda 2003 ile 2017 yılları arsında dört uydu verileri incelendi. Tüm uydular, en ufak topolojik, toprak kayması veya çökmeyi tespit edebilen enstrümanlara sahip.

Buna göre Tahran’ın batısındaki dört mahalle, kentin yakın çevresi ve geniş tarım alanları yılda 25 cm çöküyor. Kentin güneyindeki Varamin ovası da benzer şekilde çökerken, 70 kilometre güney batıdaki havaalanı bölgesi yılda 5 cm çöküyor.

Araştırmanın yazarları bunun temel nedeni olarak yeraltı su tablasının işletilmesini gösteriyor. Bu yer altı suları, tarımsal ihtiyaçlar için yoğun bir şekilde tüketiliyor. Araştırmacılar 1984 ile 2011 arasında yeraltı su seviyesinin 12 metre azaldığı tahmininde bulunuyor. Paralel olarak son 40 yıl içerisinde kentin nüfusu ikiye katlandı.

Bu sorun sadece Tahran ile sınırlı değil. Yer altı suyu, gaz veya petrol gibi zenginliklerin sürekli artan bir nüfus için çıkarılması sonucu çok sayıda kent çöküş yaşıyor. Cakarta’nın bazı bölgeleri yılda 20 cm çökerken, Kaliforniya’daki San Joaquin vadisi güçlü bir şekilde artan nüfusu ve tarımsal yoğunluk nedeniyle yılda 60 cm çöküyor. ,