Bu garip canlılar arasında parçalı solucanlar, kırkayaklarla aynı familyadan omurgasızlar, denizanalarıyla aynı familyadan deniz hayvanları ve farklı mercan türleri bulunuyor.

Çalışma sırasında Londra'daki Doğa Tarihi Müzesi'nden araştırmacılar, yeni keşfedilen yaşamın ve nikel, bakır ve kobalt içeren manganez nodüllerinin bolca bulunduğu Clarion-Clipperton Bölgesi'nin derinliklerinden örneklerin DNA'sını çıkardı.

Bilim insanlarının iddiasına göre, robotik bir deniz aracı kullanılarak yapılan keşif gezisi, okyanusun dibinde potansiyel olarak 39 yeni türün keşfedilmesini sağladı.

Bulunan 55 DNA örneğinden 48'i farklı türlere aitti. Otuz altısı 4.800 metreden daha derinlerde, ikisi 4.125 metredeki bir deniz dibi yamacında ve 17'si 3.095 ile 3.562 metre derinlikler arasında bulundu.

Bunlardan biri "sakızlı sincap" - psychropotes longicauda - 18 kısa beslenme dokunacına sahip tuhaf görünümlü bir deniz hıyarı.

Takma adı, sincap şeklinde olduğu iddia edilen sakızlı tatlıya benzerliğinden geliyor. Dünyanın dört bir yanındaki tortul deniz tabanlarında 5,040 metre derinlikte yaşıyor.

Çalışma sırasında DNA'sı alınan canlılardan bir diğeri de, ilk kez 1882 yılında İsveçli zoolog Hjalmar Théel tarafından kategorize edilen bir başka deniz hıyarı türü olan Peniagone vitrea.