Çocukluğundan beri emek içinde büyüyen ve genç yaşta devrim yoluna atılan Deştî Amanos (Dildar Henan) Halep, Efrîn, Kobanê, Tebqa’da mücadele etti. Yaralandı, yine kalktı; tekrar yaralandı ama durmadı. Deştî Amanos, 6 Aralık 2017’de Tebqa’ya bağlı Mehmûdliyê’deki pusu sonucu şehadete ulaştı.

Efrîn’in Şera ilçesine bağlı Meydankê köyünde 1993’te doğan Deştî Amanos, Efrîn’de ‘Deştî’ olarak bilinen Seyfi Cihan’ın Qestel köyünde 2 Ekim 2013’te şehadete ulaşması üzerine 2014’te YPG’ye katıldı. Şehit Deştî adıyla birlikte izinde yürüme kararı aldı. Yeni savaşçılar eğitimi ardından Basifon’da mevzi çalışmaların katıldı ama ısrarla Kobanê’ye gitmeyi önerdi. Ailesine, Efrîn’in taşına, zeytin ağacına ve toprağına bağlı olan Deştî, Kobanê’yi de Efrîn’in bir parçası olarak görüyordu.

Video kayıtlarına ulaştığımız Deştî, Kobanê'ye gidişini şöyle anlatıyor: “Büyük bir grupla beraber Kobanê’ye gittik. Kobanê üzerine ne kadar konuşsam da, ne biter ne de ben anlatabilirim. Kobanê’de yaşanan başka bir yerde yaşanmamıştı. Miştenûr Tepesi’ne gitmemiz gerekiyordu ama yerimize ulaştığımızda arkadaşların elinde sadece bir mahalle kalmıştı.”

KOBANÊ’NİN İLK SAATİNDE ŞEHADET

Kobanê’ye ulaştıktan iki saat sonra Efrîn’den Kobanê’ye kadar büyük bir heyecan ve coşkuyla yol aldığı Pêşeng’in şehadetine şahit oldu. Bu şehadet de Deştî’de derin izler bıraktı. Deştî, Kobanê’nin özgürleştirilmesi hayalini gerçekleştirmek için söz verdi. Pêşeng’i, Egîd , Destîna, Hamza, Cûdî ve Xemgîn takip etti.

BİR AYAĞI KOPTU DİĞERİ PARÇALANDI

İlk yaralanmasının ardından cephane görevlisiydi. Miştenûr Tepesi’ne kepçe kullanmaya gitmek için hazırlanırken buna fırsatı olmadı. Anlatmaya devam ediyor: “Yoğun havan atışları vardı. Sadece 48. Mahalle’ye 400 havan atmışlardı. Havan ile patlayıcı arabalar da hazırlanmıştı. Bir anda birçok patlayıcı araba harekete geçti ve Heval Sorxwîn telsiz üzerinden bilgi verdi. Ben de bulunduğum odadan dışarı çıkmak üzereyken havan tam kapının önüne değdi ve yere yığıldım. Ayağa kalkmak istedim ama bir ayağım kopmuş, diğer ayağım da parçalanmıştı, elim kırılmıştı, kalkamadım. Zaten diğer ayağım da kesildi. Heval Sorxwîn yaralandı ama Apê Osman şehit düştü. Arkadaşlar bizi kaldırmak için geldi. Beni kaldıracaklardı ama izin vermedim. Heval Sorxwîn ve Apê Osman’ı kaldırmalarını ve en son beni almaya gelmelerini söyledim. Şehit düşeceğimi sandılar ama ‘şehit düşmeyeceğim, yeniden geleceğim’ dedim.”

TEKRAR KOBANÊ’YE GELDİ

Tedavi edilen ve artık Kobanê gazisi olan Deştî, Kobanê özgürleştikten sonra tekrar geldi ama birçok yoldaşı artık eksikti. Deştî ayaklarını değil, giden yoldaşlarını düşündü; açılan yaraları kapatmak için kollarını sıvadı. Kobanê’nin Deştî’si, halkın içinde de tanındı, bilindi ve sevildi. İki ayağını kaybetti ama kendisine hiçbir zaman gazi olarak bakmadı. Nedenini ise şu sözlerle paylaşıyor: “Ne zaman Önder Apo’nun yaşayan şehitler tanımlamasına layık olursam o zaman kendimi bir gazi olarak görürüm. Önder Apo’nun isteklerini yerine getirmeyene kadar kendime gazi diyemem. Önder Apo’ya layık olduğum gün gaziliğimi kabul ederim. Kahraman olan yoldaşlarımız var. Bunlardan biri de bir gözünü kaybeden ve Efrîn’de şehit düşen Heval Mahsum. Bir gözümü verdim ama hala parti için bir şey yapmadım, daha da değerli bir şey yapmam lazım, gözden daha değerli bir şeyler parti için vermeliyim, yapmalıyım, derdi.”

DÜŞMANA EN BÜYÜK CEVAP

Nereye bir saldırı olursa oraya gitmek istedi. Bir gün olsun geri kalmadı ve her an hazırdı. Eskisi gibi cephelerde yer alamazsa da savaşın sadece cephede yürütülmediğini belirterek, şunu savunuyor: “Savaş esnasında kaleminle de savaşabilirsin. Dilinle savaşabilirsin. Eğer bugün düşman gazi arkadaşların mücadelesine devam ettiğini, kendilerini geliştirdiğini ve eğittiğini görürse en büyük cevaptır.”

KOBANÊ’DEN EFRÎN’E

Kobanê’den sonra 2015’te memleketi Efrîn’e geçti. Zamanın büyük bölümün yaralı yoldaşlarına ayırdı. Şehba’da 2016’da yaşanan yoğun çatışma ortamında yaralı ve şehidi olan savaşçıları ziyaret etmek için istisnasız her gün hastaneye gitti; yoldaşlarına moral vermeyi görev saydı. Gece geç saatlere kadar doktor, hemşire, sanatçı, komedyen oldu yoldaşlarına.

EĞİTİM İÇİN CIZÎRÊ’YE

Deştî, kendi önerisiyle bir eğitime katılmak için Cizîrê Bölgesi’ne geçtı. Şehit Rizgar Wan Gazi Eğitimi’nden 2017’de geçen Deştî, yine yaralı arkadaşlarından kopamadı ve bu sefer Tebqa’ya yönünü çevirdi. Deştî’ye olan güven büyük sorumlulukları da beraberinde getirdi. Özgürleştirilmesi ardından Tebqa’da yeni bir komite inşa etmek, gazileri bir araya getirmek için görev üstlendi. Tebqa’da kısa sürede azmiyle yüzlerce gaziyi bir araya getirdi, eğitti ve destek sundu.

13 MERMİYLE KERVANA KATILDI

Deştî Amanos, 6 Aralık 2017’de Tebqa’ya bağlı Mehmûdliyê köyünde görevi başındayken düşmanın hain pususunda 13 mermiyle yaralandı. Tüm müdahalelere rağmen hastaneye ulaşamadan şehitler kervanına katıldı.