Nature dergisinde yayınlanan araştırma, okyanusların korunması için gösterilen çabaların pozitif etkileri ile ilgileniyor. Bilim insanları, sadece bir kuşakta, diğer bir ifadeyle 2050 yılına kadar ekosistemleri tamamen restore etmek mümkün olduğunu düşünüyor.

Araştırmacılar, insanlığın okyanuslara çok şey borçlu olduğunu da hatırlatıyor: İster iş ve beslenme açısından, isterse de potansiyel olarak yenilenebilir enerjiler ve CO2 salınımlarının emilmesi konusunda, küresel garı safi milli hasılanın yüzde 2,5’ini karşılıyor. Eğer deniz ekosistemleri çökmeye devam ederse, okyanuslar bu işlevlerini yerine getiremeyecek.

Fransa Ulusal Bilimsel Araştırmalar Merkezi (CNRS) Araştırmalar Müdürü ve Nature dergisinde yayınlanan araştırmanın yazarlarından Jean-Pierre Gattuso, “Biz hayalciler değiliz. Son yıllarda yürütülen çabalar ürünlerini veriyor. Deniz yaşamını restore etmek kazan-kazandır, ekonomik açıdan da akıllıcadır” dedi

‘KÖTÜ HABER SAPLANTISINDAN ÇIKMAK İSTEDİK’

İsviçre RST medyasındaki Forum programına katılan Gattuso, “Bu kötü haberler saplantısından çıkmak istiyorduk. Bilimsel literatürün, okyanusların dayanıklılığına ilişkin kanıtları var, bunları öne koyalım. Bu son on yıl örneklerle dolu” diye ekledi.

Jean-Pierre Gattuso, Vietnam’da Mekong Deltası’ndaki mangrov türü ormanlık alanın yeniden rehabilite edilmesini anımsattı. Bu mangrov, napalm kullanımı sonucunda tamamen imha edilmişti.

DENİZ MEMELİLERİNİN SAYISI ARTTI

Gattuso, şunları ekliyor: “Deniz memelileri için de çok iyi sonuçlar var. 1948 yılında sayıları bir kaç yüz olan kambur balinaların bugün 40 bine ulaştığını gözlemledik. Kuzey deniz fillerinin sayısı 1800 yılında 20 dolayındaydı, bugün 200 bine ulaştı. Evet, tarih bize iyi haberler gösteriyor.”

PANDEMİ NEDENİYLE İNSAN FAALİYETLERİ DURDU

Covid-19 pandemisi nedeniyle insan faaliyetleri büyük oranda dururken, bunun doğa üzerindeki sonuçları uzun vadeli olarak henüz bilinmiyor, ancak araştırmacılar geçmişe dair bazı ilginç detaylar veriyor. Araştırmacılara göre Sovyetler Birliği’nin yıkılışı ardından çok kirletici tarım faaliyetlerinin durması, Karadeniz’e ikinci bir soluk kazandırdı.

Ayrıca Birinci Dünya Savaşı sırasında endüstriyel balık avı da tamamen dururken, bu durum o zamanlar balık sayısının net bir şekilde artmasına yol açtı.