Türk devletinin 9 Ekim 2019’tan itibaren Serêkaniyê ve Til Temir’e dönük işgal saldırıları nedeniyle evlerini terk etmek zorunda kalan yüzbinlerce göçmen çevre kentlerde ve Hesekê’nin kuzeyinde kurulan Waşokanî Kampı’nda büyük zorluklar içerisinde yaşamlarını sürdürüyorlar.

Waşokanî Kapında kurulan 1.460 çadırda 8.635 kişi yaşıyor. Bunların 3.520’den fazla çocuklardan oluşuyor.

Kendi topraklarında göçmen durumuna düşen çocuklar, bir yandan yeni yaşam alanlarını oluşturmaya çalışan anne ve babalarına yardım ederken, diğer yandan tanık oldukları vahşetin travmasını atlatmaya çalışıyor.

Kentlerine dönecekleri ve arkadaşlarıyla mahallelerinde tekrar oyun oynayacakları günün umuduyla yaşayan çocuklar, yaşam alanlarını işgal edenlerin bir an önce çıkartılması gerektiğini söylüyor.

‘ARKADAŞLARIMLA OYUN OYNAMAYI ÖZLEDİM’

Serêkaniyê’den ailesiyle birlikte göç ederek Waşokanî Kampı’na yerleşen 9 yaşındaki Can Hiseyin, kentlerine dönmek istediklerini belirterek, “Arkadaşlarımla oyun oynamayı özledim. Okuluma gitmek istiyorum. Çeteler çıkarsa tekrar evimize döneceğiz” diyor.

BERÎTAN VE CEMÎL KARDEŞLER

Türk devletinin işgal saldırılarının mağdurlarından birisi de Berîtan ve Cemîl Fahrettin kardeşler. Berîtan, Serêkaniyê’ye adı geçince duygulanarak bir köşeye çekilirken Cemîl ise halen yaşadığı kötü durumun etkisinde. İki kardeş de yaşadıkları çadırın önünde oyun oynamayı sürdürüyor. Çocuklardaki bu canlılık, aileleri için de moral ve umut kaynağı oluyor.

Kameraya yaklaşan Cemîl, şunları söylüyor: “Kampta kalmak istemiyorum, evimi istiyorum. Ne olursa olsun Serêkaniyê’ye döneceğiz.”

Berîtan ise kamerayı görünce konuşamıyor ve sadece gülümsüyor. Masum şekilde insanlara bakan Berîtan’ın yaşananların şokunu atlatamadığı yüz ifadesinden de belli oluyor.

‘ÇIKSINLAR EVİMİZDEN, ORASI BİZİM EVİMİZ’

Kamp içerisinde yürümeye devam ederken yaşadıkları çadırın girişinde oturan Mey’i görüyor ve ona doğru yaklaşıyoruz. 8 yaşında olan Mey Ehmed Kiner, diğer çocuklar gibi Türk devleti ve çetelerinin vahşetinden kaçarak Waşokanî Kampı’na yerleşmiş.

Patlama seslerinin gelmesinin ardından ailesi ile birlikte hiçbir eşyasını alamadan evlerini terk eden Mey, evini ve eşyalarını ne zaman görebileceğini soruyor. Mey, “Çıksınlar evimizden orası bizim evimiz. Eşyalarımız orda kaldı. Şu anda çadırdayız. Ne zaman evimize dönebileceğiz” diyor.

‘KÖYÜMÜ İSTİYORUM’

Waşokanî Kampı’nda kalan 6 yaşındaki Ehmed Faris, ailesi ile birlikte kampta kalıyor. Evlerine geri dönmeyi bekleyen Ehmed kızgın bir yüz ifadesiyle, şunları belirtiyor: “Bizim yerimiz burası değil. Ben kendi köyümü istiyorum.”