Fransa’da yaşayan ve 17. Yüzyılda Orta Anadolu’ya sürgün giden bir ailenin çocuğu olan küçük Asmin, 7 yaşından bu yana Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’a mektup yazıyor.

“Serokê mîn, Apoyê mîn” diye başlayan Asmin’in mektubu şöyle:

“Ben Asmin. 9 yaşına girdim, 7 yaşında sana mektup attım ama her gün kutuya bakıyorum, sen mektup atmamışsın. Bir şey olmaz. Annem diyorki, ‘sen yazdın ama yollayamadın’.

Ben hep bekleyeceğim Serokêmin. Ben seni çok özlediğimde güneşe bakıyorum, annem diyor ki, ‘Önderimizi özlediğinde elini kalbine koy ve güneşe bak. O zaman görüyormuşsun’.

Keşke sihirli bir değneğim olsa, seni hapisten çıkarsam. Annem seni izleyince ağlıyor, ben de ağlıyorum. Anneme diyorum ‘sen ağlama, ben büyüyünce Serokemine çıkaracağım’. Ben uyuyunca sana ‘şev baş’ diyorum. Sen de bana diyorsun, elimi kalbime verince duyuyorum.

Seni çok özlüyorum, seni çok seviyorum.

Serokê mîn, Apoyê mîn.”