Son 50 yıl içerisinde yok olan kuşlara ilişkin uzun bir liste oluştu. Daha da vahim olanı, kayıplar tehdit altındaki türleri etkiliyor. Yaygın türler arasında da gerileme genelleşirken, henüz yok olma tehdidi altındaki kuşlar sınıfında yer almıyorlar.

Cornell Lab of Ornithology ve American Bird Conservancy’den Ken Rosenberg ve meslektaşlarının yaptığı bu tespitler, 19 Eylül’de Science dergisinde yayınlandı.

1970’li yıllardan beri toplanan verileri inceleyen araştırmacılar, ABD ve Kanada’daki 529 kuş türü üzerindeki değişimleri değerlendirdi. Sonuçlar, yok olan türler konusunda en fazla etkilenenlerin çayır ve tarla kuşları olduğunu gösterdi. Bu kuş türlerinde yüzde 53 oranında bir azalma yaşandı. Bu azalma 720 milyonu aşkın kuşa denk geliyor. Bunları, nüfuslarının üçte birini kaybeden kıyı kuşları takip ediyor. Bununla birlikte göçmen kuşların sayısı, 10 yıl öncesine göre yüzde 10 azaldı.

Sözkonusu araştırma, bu kitlesel kıyımın nedenleri üzerine eğilmese de, dünyanın başka yerlerinden gelen verilerle örtüşüyor. Kuşlar arasında üretimdeki düşüş ve ölüm oranlarındaki artışla yarışan çok sayıda faktörden bahsedilirken, bu faktörlerin çoğunlukla insan faaliyetlerinden kaynaklı olduğu belirtiliyor. Yabani habitatlardaki genel kötüleşme, tarımın yoğunlaştırılması ve kentleşmedeki artış, kuş türlerinin yok olmasına neden olan insan faaliyetlerinden kaynaklı faktörler olarak dikkat çekiyor.

İncelenen kuş türlerinin çoğunda dinamizm kaybı yaşansa da, bazılarının da tersine çoğaldığı gözlemlendi. Yırtıcı kuşlar ve yabani su kuşları (ördek, kaz veya kuğu) bunlar arasında yer alıyor. Oysa bu kuşlar 50 yıl önce tehdit altındaydı. Bu kuşlarda yaşanan net çoğalma, hedefli koruma çabalarından kaynaklanıyor. Çok sayıda kuş türüne yaşam alanı sunan nemli alanların rehabilite edilmesine milyarlarda dolar harcandı.

DTT isimli böcek ilacının yasaklanmasından sonra 1970’li yıllardan beri yırtıcı kuşların da şaşırtıcı bir şekilde geri dönüş yaptığı belirtiliyor.