İran'ın başkenti Tahran'da, bin civarında işçi, öğrenci, öğretmen ve aydının işçi ve öğrenciler  üzerindeki baskının son bulması, 61 günden beri açlık grevinde bulunan işçi önderi ve İran Hür İşçiler Sendikası Başkanı Cafer Azimzade serbest bırakılması talebiyle dün başlattıkları açlık grevi etkisini gösterdi ve hastanede tedavi altında tutulan Azimzade akşam saatlerinde özgürlüğüne kavuştu.

İran Hür İşçiler Sendikası Başkanı Cafer Azimzade, hükümet aleyhinde konuşmalar yapmak, sendika kurmak, protesto gösterileri ve grevler örgütlemek suçlamasıyla 6 yıl hapis, 2 yıl da sendikal faaliyetlerden men edilme cezasına çarptırılmıştı.

Tahran'daki Evin cezaevinde tutulan Azimzade, Öğretmenler Sendikası Başkanı İsmail Abdipour ile birlikte 1 Mayıs günü, işçi ve emekçilerin örgütlenme haklarının tanınması, işçi ücretlerinin zamanında ödenmesi, cezaevlerindeki tutsaklar üzerindeki işkence ve baskıların son bulması talebiyle açlık grevine başlamıştı. Sağlık durumu kötüleşen Azimzade, bundan bir hafta önce hastaneye kaldırılmış, ancak tedavi olmayı ve açlık grevini bırakmayı reddetmişti.

Uluslararası Af Örgütü'nün yanı sıra ABD, Avustralya ve Avrupa ülkelerindeki bazı federasyon ve konfederasyonlar, İran Hükümeti'ne mektup yollayarak Azimzade'nin taleplerinin kabul edilmesi ve serbest bırakılmasını istemişlerdi.

Bundan iki gün önce 200 civarında işçi ve aydın, Azimzade'nin ölüm sınırına geldiğini belirtmiş ve taleplerinin kabul edilmesi ve serbest bırakılması için perşembe günü açlık grevine başlayacaklarını açıkladı.

İsveç'te sürgünde yaşayan İranlılar da, dün sabah saatlerinde Stockholm'un Sergel Meydanı'nda bir çadır kurarak açlık grevcileriyle dayanışma eylemi başlattı. Etkinliğe katılanlar arasında yer alan İran PEN Kulubü Başkanı Bahram Rahmani, İran'daki gelişmeleri şu cümlelerle özetledi:

”Dün yaklaşık 200 kişilik bir grup, Cumhurbaşkanlığı Sarayı'nın önüne giderek yetkililerle görüşme talep etti. Polis dağıtmak isteyince oturma eylemi yaptı. Daha sonra yetkililer, 5 kişilik bir heyetle görüşmeyi kabul ettiler. Heyette Azimzade'nin eşi ve kız kardeşi de bulunuyordu. Görüşmede Azimzade'nin serbest bırakılmasını istediler ve daha sonra hep birlikte Azimzade'nin bulunduğu hastaneye geldiler. Bugün de yaklaşık bin kişi açlık grevine başladı. Akşam saatlerinde de Azimzade serbest bırakıldı.”

Azimzade'nin halkın tepki göstermesi sonucu serbest bırakıldığını ve bunun büyük bir başarı olduğu değerlendirmesini yapan Rahmani, Azimzade'nin serbest bırakılmasına rağmen açlık grevine başlayan bin kişinin örgütlenme hakkının tanınması ve politik tutsakların serbest bırakılması için cumartesi gününe kadar açlık grevini sürdüreceklerini açıkladıklarını aktardı.

İsveç'te Farsça yayın yapan radyonun sorumlusu gazeteci Behroz Khabaz, ”Azimzade'nin sağlık durumu çok kritik. 48 saat içinde yaşamını yitirme riski vardı. Ona destek için cezaevine 8, dışarıda da bine yakın insan açlık grevine başladı. İran Hükümeti tepkilerin daha yaygınlaşması ve kitleselleşmesinden korktuğu için Azimzade'yi serbest bırakmak zorunda kaldı” dedi.

İşçilerin sık sık cezaevinde toplanarak Azimzade'ye destek verdiklerini ve onu yanlız bırakmadıklarını söyleyen Khabaz, tüm baskı ve saldırılara rağmen işçilerin grev ve gösteriler yaptıklarını belirttikten sonra şunları kaydetti:

”İçişleri Bakanının bir müşteşarı, geçtiğimiz aylarda İran'da yılda ortalama 3 bin civarında grev yaptığını söyledi. Grev yapan işçilerin sayıları her geçen gün artıyor. İşçiler maaşlarının zamanında ödenmesini, ücretlerinin artırılmasını ve sendikalarda özgürce örgütlenme hakkı istiyor. Devlet bir çok fabrikayı özelleştirdi. Özelleştirilen fabrikalardan onbinlerce işçi işten atıldı. İşçiler, özelleştirmelerin ve işten atılmaların durdurulmasını istiyor.”

Kommunal Sendikası yöneticilerinden Göran Gustavsson, İsveç'te Azimzade'nin serbest bırakılması için sürdürülen kampanyaya önderlik edenlerden. Azimzade'nin serbest bırakılmasının kendisi için bir sürpriz olduğunu belirttikten sonra, ”Azimzade'nin özgürlüğe kavuşmasında uluslararası baskılar etkili oldu.Uluslararası sendikal örgüt ITUC, Uluslararası Af Örgütü, Human Right Watch gibi örgütler İran hükümetine baskı yaptı. İran rejimi batılı ülkelerle imzaladığı ticaret anlaşmalarını da riske sokmak istemedi ve tüm bunlardan dolayı Azimzade'yi serbest bırakmak zorunda kaldı. Bu İran işçileri için kısmi bir zaferdir” değerlendirmesini yaptı.

Bahram Rahami ise, Azimzade'nin serbest bırakılmasını uluslararası baskıların yanı sıra bine yakın kişinin açlık grevi başlatmasına bağladı. ”Eğer Azimzade yaşamını yitirseydi, açık grevleri ve gösteriler yaygınlaşacaktı. Rejim bundan dolayı geri adım atmak zorunda kaldı. Daha önce de İran'da dışarıda pek çok açlık grevi yapıldı. Ama son 30 yıldır ilk defa bin kişinin katıldığı bir açlık grevi yapıldığını unutmamak gerekir” şeklinde konuştu.