Bitlis’in Tatvan ilçesinde bulunan köylüler, ekonomik krizden kaynaklı zorluk yaşayan İstanbul’daki akrabalarına ekip, yetiştirdikleri ürünleri göndererek destek olmaya çalışıyorlar. 1990'lı yıllarda devlet baskısından dolayı metropol şehirlerine göç etmek zorunda kalan Kürdistanlılar, birbirlerine yakın mahallerde oturarak, duygusal ve ulusal bağlılıklarını koparmadılar.

Her yıl Ekim, Kasım aylarında Bitlis’ten yüklenilen ürünler bir hafta süren yolculuğun ardından İstanbul’a ulaşıyor. Eşyaların sahiplerinin hepsi aynı köylü. Göçü de beraber yaşamışlar. Çuvalların üzerine her aileden birinin ismi yazılıyor. Gönderilen ürünlerin içerisinde peynir, bal, elma, turşu, ceviz, kabak vb. yiyecekler yer alıyor.

KRİZLE BÖYLE MÜCADE EDİYORUZ

Yıllardır köyden gelen bu ürünlerin kışı geçirmelerine yardım ettiğini kaydeden Özcan Eren, "Köyde abim var. Burada peynirin kilosu 30 TL. Abim aileme yetecek kadar peynir gönderir. Ekonomik kriz ile de ancak böyle baş edebiliyoruz" dedi.

"Bir bakıma dayanışma da denilir buna" diyerek elma çuvallarını gösteren Fikret Eren ise, "Bu elmalar toplanırken köyde kalan yaşlılarımızın hepsi beraber topluyorlar. Göç ettik, yıllar sonra yaşlılarımız dönmek zorunda kaldı. Yapamadılar buralarda. Eğer bu eşyalar gelmese askeri ücretle nasıl geçinirim inanın bilmiyorum" diye konuştu.

GEÇİM SIKINTISINA KARŞI KATKI OLUYOR

Her yaz başı senelik izinlerinde gidip ailece tarlada çalıştıklarını aktaran Aydın Oğuz da "Biz bunları buralardan da alabiliriz. Ama geçimsizliğe bir nebze de olsa katkı oluyor. Benim annem ve babam köyde yaşıyorlar. Sağlıkları için her sabah tarlalarda bitkileri ile ilgileniyorlar. Bu zamanlarda da gönderiyorlar. Büyük emek var bu ürünlerde. Biz de vefa borcu hissederek tüketiyoruz ama ekonomik kriz olmasaydı bu kadar da sarılmazdık bu eşyalara" şeklinde konuştu.

İsmini vermek istemeyen bir kişi ise, "Önceki yıllarda da bu ürünler gelirdi ama son birkaç yıldır daha fazla ihtiyaç duyduk. Tüm köylü kendi aramızda para toplayıp kamyonun parasını ödüyoruz. Bu bile baya zorlu oluyor kaldı ki gönderilen eşyaları buradan alalım. Bizi göçe rağmen bir arada tutan şey kendi topraklarımızın kokusu" dedi.