Konur sokak, Ankara'nın diğer sokaklarından farklı olarak politik bir yer ve devletin kontrol edemediği bir sokaktı. Gezi Direnişi başta olmak üzere birçok toplumsal direnişte yer aldı. Konur sokak, aynı zamanda onlarca şair, yazar ve sanatçının da ilham aldığı bir sokaktı. 2015 yılından sonra sistematik bir şekilde sokağın yapısı yavaş yavaş değiştirildi. Sokaktaki esnaf ve muhalifler devletin asıl amacının sokağı kendilerine dar etmek olduğunu belirtiyor.

Tele-bar ve uyuşturucu satıcılarının kol gezdiğini belirten esnaf, sokağın kültürel yozlaşmaya maruz bırakıldığını söylüyor. Polisin haftada iki defa muhalif olan iş yerlerine baskın yaparak iş yapmalarını engellemeye çalıştığını da kaydeden sokak esnafı, bu durumun ekonomik olarak kendilerini zorladığını ve bunun bilinçli olarak yapıldığına dikkat çekiyor. Sokak esnafı tele-barların ve uyuşturucu çetelerinin sokağa girmesinden rahatsız olduklarını ve birçok kez bu iş yerlerini şikayet etmelerine rağmen bir dönüş alamadıklarını söylüyor.

SOKAK GÜVENSİZ HALE GELDİ

Covid-19 önlemleri gerekçe gösterilerek girilen kafelerde müşterilere GBT yapıldığı ve mekanların çöpleri dahi karıştırılıyor. Esnafa baskı yapılarak ve zorluk çıkartılarak mekanların el değiştirilmesi sağlanırken, daha sonra ise "Terör örgütlerine yardım ediliyor" bahanesiyle stantlar ve işportalar kaldırıldı. Konur sokakta yapılan eylem ve etkinlikleri de yasaklayan hükümet, darbe girişimi sonrası her yerde olduğu gibi krizi fırsata çevirerek Konur sokağın girişine de seyyar bir karakol kurdu. Bu karakol ‘güvenlik amacı’ ile kurulmuş gibi görünse de Konur'u güvensiz bir sokak haline getirdi.

Polis sokağa girenlere kimlik sorarak ya da sözlü tacizde bulunarak, sokağı tehlikeli bir havaya büründürdü. Sokak ortasında kadınların sözlü ya da fiziki olarak taciz edilmesine göz yuman karakol polisleri, herhangi bir toplumsal olay ile ilgili açıklama yapmak isteyen insanları sürükleyerek gözaltına alıyor. Sokak esnafına göre, karakolun asıl amacı güvenlik değil, siyasi bir tutum.