Genç biriydi. Sohbet etmeyi istiyordum. Gençliğin bu derece sömürüldüğü bir toplumda -hele ki Avrupa gibi bir yerden- katılımının nasıl gerçekleştiğini merak ediyordum. Sohbetimiz yavaş yavaş derinleşmişti…

Doğa ile bütünleşmiş bir gerilla mekânında tanıdığım gerilla Tekoşin’in nerelere gittiğini hep merak ettim. 19 Ekim 2012 tarihinde yaşamını yitirdiğini duyduğumda, onu yazmanın sorumluluğunu hissettim. Tanıyan yoldaşlarına sordum…

KENDİ OLMA YOLUNDA...

Bir Kürt kızı. Ama Kürdistan’ı hiç görmemişti. 1991 yılında gözlerini, yabancı olduğu bir mekânda (Almanya) açmıştı. Aslen Sivas’ın Koçgirî ilçesindendi. Konuşmayı öğrenmeye Almanca olarak başlamıştı. Asimile edilmiş ve özünden çıkarılmak için her türlü oyunun oynandığı bir halkın, benliğini arayan binlerce evladından biriydi. Arayışları için ufacık bir kıvılcım yetti ona. Üniversiteye kadar Kürt olduğunun bilincinde değildi. Ya da bunun sorgulamasını yapacak ortam oluşmamıştı. Ta ki üniversitenin 2. yılında Almanya’daki yurtsever Kürt gençleri ile tanışana kadar.

O zamana kadar kendisini hiç tanımadığını, kimliğini bilmediğini başka bir kimlik içinde, yanılgılı bir yaşam yaşadığını fark etti. Bu saatten sonra onu kim durdurabilirdi ki! O artık derin sorgulamaların içine girmiş; tarihini, kültürünü, coğrafyasını araştıran ve öğrendikçe özgürleştiğini hisseden bir Kürt genciydi. Artık, kalbi, beyni halkının çektiği acılar, verdiği direnişler, büyütülen özgürlük mücadelesini dinliyor, hissediyor ve öğreniyordu. Kendi olma yolunda büyük bir adım atmıştı.

Üniversiteyi bırakmaya karar verir. Bunun yerine gençlik çalışmalarına katılır. Bir yıl gençlik çalışmalarında kalır. Birçok genci örgütler. Verimli bir çalışma yürütür. Bu arada gözaltına alınır. Yıllardır kanına giren bir sisteme karşı savaşmış ve o artık korkulan olmuştu. Gözaltında saatlerce kalan Tekoşin dik ve sağlam duruşunu korur. Bir sonuç alınamayacağı görülünce de serbest bırakılır. Bir süre sonra Avrupa’daki çalışmalar da onu tatmin etmez ve daha aktif mücadele için gerillaya katılım kararı alır.

ÜZERİNE BOMBALAR YAĞAR...

2010 yılında Kürdistan dağlarıyla buluşur. Sonra yeni savaşçı eğitimi alır. Eğitimden sonra gerillanın özel kuvvetler çalışmasına dahil olur. Bir süre buradaki çalışma ve eğitimlere katıldıktan sonra, 19 Ekim 2012 tarihinde Zap’ta gerçekleştirilen hamleye katılmak için ısrarcı olur. Tekoşin’in bu önerisi kabul edilir. Bir an önce hamleye katılmak; kendisini, halkını yıllarca sömüren, katleden, imha etmek isteyen düşmanına cevap vermek için çok isteklidir. Bu hırs ve öfkeyle düşmanının üzerine yürür. Tekoşin’in bu direnişi düşmanını korkutur. Üzerine bombalar yağar. Ağır yaralanır. Yoldaşları tarafından taşınır. Bir an önce doktora yetiştirmek isterler. Ama henüz yol sürerken Tekoşin yaşamını yitirir.

Yoldaşları, Tekoşin’in erken ayrıldığını söylerler. Çünkü bu kadar heyecan, moral, coşku dolu yoldaşları daha fazla yaşamalıydı. Ama hepsi de biliyor ki, özgürlük mücadelesinde fiziki ayrılıklar her zaman yaşanacaktır. Asıl olan ruh birlikteliğidir onlar için. Kendileri için değil, “bir halkın mücadelesi ve şehit yoldaşlarımız için yaşıyoruz” diyorlar. Tekoşin bu direnişini tüm dünyaya duyurmak için bir güvercin misali özgürlüğe uçtu.

'YENİDEN DOĞMUŞ GİBİYİM!'

Gerilla Tekoşin’in kayıt altına alınan konuşmasının bir bölümü şöyle: “Biraz geç de olsa Kürt olduğumun farkına varmak benim için dönüm noktası oldu. Birçok sorgulama, araştırmadan sonra ve en önemlisi de PKK çalışmalarına katıldıktan sonra tarihimi daha iyi öğrendim. Şimdi de dağ alanındayım. Dağa geldiğimden beri kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum. En büyük isteğim de Kürt halkına, özgürlük gerillalarına her türlü saldırıyı reva gören anlayışlara karşı ön cephelerde yer almak. Şimdi o fırsat benim için doğdu. 4. Hamleye katılacağım için çok heyecanlıyım. Büyük bir istekle bir an önce hamleye katılmayı bekliyorum.”