Lozan Antlaşmasında Kürtlerin saf dışı bırakılmasından bu yana 29 Kürt ayaklanmasına karşı Türk devletin anlayışı değişmiyor. Bugün Cizre ve Sur’da öz yönetim ilanına karşı binlerce saray çetesi saldırırken, bununla birlikte Kürtlerin binlerce yıllık tarihi mirası da hedef alındı. 92 yıl önce Şêx Said İsyanına destek veren Beşiri’nin Zercil köyündeki aşiret reisi Hesenê İbrahim’in köşkü ve köyü yerle bir edilmesi, bugünkü Kürt kentlerdeki yaşanan manzarayı akıllara getiriyor.
 
2. Dünya Savaşı’nın ardında Lozan Antlaşması ile Kürt coğrafyasının bölüştürülmesine karşı başlayan Kürt isyanları 90 yıldır devam ediyor. 1925 yılında Şêx Said isyanına destek sunmak amacıyla Beşiri’nin Zercil köyünden yola çıkan aşiretler, eski Batman olan Elmedina kasabasında devlet güçleri ile çatışmaya girer. İsyanın bastırılmasıyla seferberliğe öncülük eden Hesenê İbrahim’in yaşadığı Cezcil köyüne tanklarla baskın yapan devlet güçleri, tarihi köşkü tank ve top atışları ile yıkar. Bugün de Sur, Nusaybin, Cizre’de yaşanan halk ayaklanmasında tarihi inanç mabetlerin ile konakların hedef alınması, 92 yıl önce yaşanan manzarayı hatırlatıyor. 
 
150 yıllık tarihi köşkün, Şêx Said İsyanına destek verildiği için hedef alındığını dile getiren Hesenê İbrahim’in torunu Ali Haznioğlu şunları anlattı: “Binatlı Ovasına halim olan Zercil Köyündeki Qesra Hesenê İbrahim, 10 odalı bir köşk inşa ediyor. Bu bölgede yaşayan Ermeni taş ustaları tarafından yaklaşık 1500 yıl önce inşa ediliyor. Şêx Said İsyanı ile birlikte devlet güçlerin top atışları sonucu bu köşk yıkılmış, bu köşkün yıkım süreci o zaman başlamış. Bu bölge de birçok alan o dönemde yıkılmış.”
 
Hesenê İbrahim’in Şêx Said İsyanına destek verdiği için Qamişlo’ya göç etmek zorunda kaldığını da dile getiren Haznioğlu, “Dedem Hesenê İbrahim, yaşamını yitirdiğinde ben 40 günlüktüm. Şêx Said isyanında Diyarbakır’a süvarilerle yola çıkan dedem ile askerler Elmedina Kasabasında karşı karşıya geldi. Şêx Said isyanı kanla bastırıldıktan sonra askerler köyümüzü tanklarla bastılar. Dedemin köşkünü toplarla yıktıktan sonra biz ailece Qamişlo’da Haco ailesinin yanına gitmek zorunda kaldık. Daha sonra ailem tekrar geri döndü, ancak bir daha bu tarihi köşkü tamir edemedik” diye konuştu.​