Annesinin gizli toplantılara ev sahipliği yapması ve Mazlum Doğan’ın fotoğrafıyla hayatının izlerini takip etmesi, Cîhan Elî’nin yurtsever kimliğinin temel taşlarını oluşturdu. 2015'te Rojava Devrimi'ne katılan Cîhan Elî (28), YPJ saflarında yaralanan genç bir kadındı. YPJ ile yol aldığı beş yılın ardından, 2024’te toplumun özgürleşmesi için yeni bir yolculuğa adım atarak Kongra Star Eğitim Komitesi’nde çalışmalara katılarak mücadelesine devam ediyor.

Cîhan Elî, 1996’da Dêrîk’in Digurka köyünde doğdu. Annesi sayesinde Kürt Özgürlük Hareketi’ni tanıyan Cîhan, o dönemi şöyle anlatıyor: “Ailenin yurtsever olması, annemin Kürt Özgürlük Mücadelesi’ne bağlılığından geliyor. Evimizde bir fotoğraf vardı. Anneme sürekli sorardım, “Bu kim?” diye. Çünkü geniş ve çekirdek ailemizde böyle biri yoktu. Meraklı bir çocuktum. Annem kim olduğunu söylememişti. 'Biraz daha büyü de sonra söyleyeyim,' demişti. Ayrıca evimize hevaller de geliyordu.

Ne olup bittiğini anlamıyordum; fakat annemin sağlık sorunları olduğu için hevallerin gideceği evlerin hangi evler olduğunu söylüyordu, ben de hevalleri o evlere götürüyordum. Toplantılar yapıyorlardı. Tabii, fotoğraftaki kişinin kim olduğu merakım da dinmemişti. Anneme sürekli sormaya devam ediyordum. Annem ne eve gelenlerin hevaller olduğunu ne de fotoğraftaki kişinin Mazlum Doğan olduğunu söylüyordu. Onları, ‘Bunlar da senin amcaların, dayıların,’ diyerek geçiştiriyordu. Çünkü Baas rejimi, çocuklar aracılığıyla bilgi elde etmek istiyordu. Annem de bu nedenle bize kim olduklarını söylemezdi. Tabii, yaşım ilerledikçe toplantılarda konuşulanlara şahit oldukça hevalleri de tanıdım ve annem de fotoğraftakinin Mazlum Doğan olduğunu söyledi ve mücadelesini anlattı.”

2015 YILINDA YPJ’YE KATILIR

Cîhan Elî, Rojava Devrimi’ni büyük bir fırsat olarak görüyor. 2015 yılında Kobanê’nin özgürleşmesini kadınların özgürlüğü olarak ele alıyor ve çocukluk anıları canlanarak kardeşi Xezal Elî ile YPJ saflarına katılmaya karar veriyor. Cîhan Elî, Rojava Devrimi ile yaşadığı heyecanı şöyle anlatıyor: “Kobanê özgürleşmişti ve bazı şehirlerde savaş hâlâ devam ediyordu. En yakın arkadaşım Diljîn, Til Hemis’te şehit düşmüştü. Savaşın yakıcı gerçekliği ve ailenin yurtsever olması, ister istemez etkiliyordu. Kardeşimle planlamalar yapardık.

Çıkacağımız yolda şehadetin, yaralanmanın ve ayrı düşmenin olacağını konuşuyorduk; fakat kararlıydık. Hesapsız ve korkusuz bir şekilde, kardeşimle el ele tutuşarak YPJ Karargahı’na gittik. Temel devre eğitimi dönemi, en etkilendiğim ve bağlılığımın güçlendiği bir evreydi. Önderlik gerçeği, aile, kadın ve toplum sorunu, kadın mücadelesi ve hareketini dinlerken kişiliğimin farklılaştığının farkına vardım. Yeni bir Cîhan yaratılıyordu. Annemin gizli bir şekilde insanları, kadınları bir araya getirerek yapılacak toplantı günlerini düşününce, onlarca kadının bir araya gelerek eğitim görmesi mutluluk ve umut vericiydi.

5 YIL BOYUNCA YPJ’DE YER ALDI

2015’te biten Til Hemis’in ardından Hol hamlesi başlamıştı. Til Hemis hamlesinde az da olsa bir tecrübe edinmiştim. Kardeşimle hâlâ ayrılmamıştık. Aslında yan yana kalmanın doğru olmadığını birbirimize söylüyorduk; ama ayrılmak da istemiyorduk. Hol hamlesinin sonlarına doğru gelmiştik. Hol, çetelerden temizlenmişti; fakat çetelerin mevzi olarak kullandığı evlerin kontrol edilmesi gerekiyordu. Son aşamaya gelmiştik. Bir iki ev tek kalmıştı. Bir evi kontrol ederken büyük bir mayın patladı. Çetelerin en güçlü savunma sistemleri sabotaj eylemleriydi. Hem saldırıda hem de savunmada kullanırlardı.

Evin kapısına büyük bir mayın döşemişlerdi. Kapının açılması ve mayının patlaması bir oldu. Kendimden geçmemiştim. Mayın patlamış, her birimiz bir yere saçılmıştık; ama yaralanan arkadaşlar, “Berxwedan Jiyan e” diyorlardı. Ağır yaralanmıştık ve arkadaşların direnişi ile sloganlarından etkilenmiştim. Acılarına rağmen hâlâ slogan atıyorlardı. Atılan slogan, aslında o anda toparlanmama ve kendimi bırakmamama neden olmuştu. Arkadaşların şehit düşmesi ve yaralıların direnişi, ağır yaralanmama rağmen YPJ’de mücadele etmeme vesile oldu. 2021 yılına kadar da YPJ’de yer aldım. Sağlık sorunlarımın artması nedeniyle 3 yıl tedavi sürecimle ilgilendim.’

‘ÖRGÜTLENEREK DAHA DA GÜÇLENECEĞİZ’

Cîhan Elî, üç yılın ardından Kongra Star Eğitim Komitesi’nin faaliyetlerinde yer almaya başladı. Hala eğitim faaliyetleriyle mücadelesine devam eden Cîhan Elî, sözlerine şöyle devam ediyor: “Uzun bir süre askeri güçlerde kalmıştım. Toplumsal alan çalışmalarında hiç yer almamıştım; fakat özgürlük mücadelesine hizmet eden tüm alanlarda yer almaya hazırdım. Mücadelenin sadece fiziksel bir güçten ibaret olmadığının da farkına varmıştım. Savaşmanın, mücadelenin anlamına varmıştım. Savaşmadan özgürleşemeyeceğimizin de farkındaydım; ama devrimin bir ayağının da örgütleme olduğuna kanaat getirmiştim. Örgütleme faaliyeti neredeyse Önderlik de orada. Kadının özgürleşmesi, toplumun özgürleşmesi ve aydınlanması için devrime hizmet ediyorum. Şehit Sara, Şehit Bêrîtan ve Zîlan gibi mücadeleci bir kadın olmak istiyorum. Mücadelelerini okudukça, dinledikçe daha da güçlendiğimi hissediyorum ve yaşamlarına daha güçlü katılmak istiyorum. Her birinin mücadelesi, iradeli kılıyor.”