Muhsin Kızılkaya ne zaman Kürt aydını oldu? -Cahit Mervan
Muhsin Kızılkaya ne zaman Kürt aydını oldu? -Cahit Mervan
CNN Türk’te Ayşenur Arslan’ın sunduðu Medya Mahallesi programına katılan ve kendisini ‘Kürt aydını’ olarak tanıtan Muhsin Kızılkaya, ‘Ergenekoncuların tutuklanmasıyla birlikte, faili meçhul cinayetlerin bittiðini’ buyurmuş.
Önce bir tespit yapalım.
Adı geçen şahsın ne kadar ‘Kürt Aydını’ olduðu, bu sıfatın kendisine hangi gerekçelerden dolayı verildiði doðrusu merak konusudur. Şu an da durduðu ‘vadiye’ bakılırsa bu zat ‘Kürt aydınından’ çok, egemen kimlik içinde erimeyi öncelikli hedef seçmiş bir tipe benziyor. Daha da ötesi bir söyleşide ‘düşünmeyi öðrenmeye başladıðım andan itibaren Türkçe yazan bir yazar olmak istiyordum’ diyen ve daha lise yıllarında lojmanlarda oturan ‘müdürün, komutanın ve hâkimin kızları’ için pencere altında bekleyen, kendi deðimiyle ‘o perdenin gerisindeki hayatı hayal ederdim’ diyen yanaşmacı bir ‘aydın’ tipine benziyor.
Yanaştıðı lojman belli. AKP ve Fethullah Gülen cemaatinin lojmanı. Oradan konuşuyor. Antenlerini oradaki hava durumuna göre ayarlıyor. Konuşurken ‘bozuk bir saat dahi günde iki kere doðruyu gösterir’ misali bazı doðruları da sözlerin arasına serpiştiriyor. 2007’de ‘Ergenekon operasyonu ile birlikte faili meçhullerin bıçak gibi kesildiðini’ söylüyor. Ve hiçbir gazetecinin öldürülmediðini ileri sürüyor.
Peki ötesi. Ötesi yok. Çünkü bu tipler için Kürt olmak ve Kürdistani olmak bir ranta dönüşüyorsa anlamı ve manası vardır. Yoksa başa beladır. Egemen kimlik içinde erimek isteyen ve zaten bahane peşinde koşan bu tipler için, Kürt olmak ‘vebali’ bir kimlikle dolaşmak gibidir. Hiç kuşku olmasın bu tipler ‘Kürt kökenli’ olarak dünyaya geldikleri için kadere lanet okuyan tiplerdir. Onun için ötesi yoktur. Ancak ötesini biz söyleyeceðiz.
Evet. Doðrudur, ‘faili meçhul’ dönemi bitti. Çünkü faili devlet dönemi başladı. Eðer faili meçhullerden kasıt Amed’te, Silvan’da, Batman’da, Kızıltepe’de, Nusaybin’de veya Kürdistan’ın herhangi bir il ve ilçesinde devlete baðlı JÝTEM ve kontrgerilla güçleri tarafından insanları ensesinden tek kurşunla sokak ortasında infaz etmek ise eðer, o dönem bitti. Ancak bu Kızılkaya’nın iddia ettiði gibi 2007 yılında başlayan Ergenekon operasyonlarıyla olmadı. Bu tür cinayetler 2000’li yılların başından itibaren son buldu.
Devlet daha AKP iktidara gelmeden kısmen JÝTEM ve itirafçılardan oluşan infaz çetelerini geri çekti. Bir kısmını tasfiye etti. Bu tetikçilerden öldürülen ve kaçanlar oldu. Bu katil şebekesinin önemli bir bölümü ise yeni koşullara entegre edildi. Onlara Federal Kürdistan’da işbaşı yaptırttı. ABD ordusu Kuzey Kürdistan’da hayli dosyaları kabarık bu JÝTEM ve Özel Harekatçıların başlarına 2003 yılında Güney Kürdistan’da boşuna çuval geçirmedi.
Bahsi geçen manada faili meçhul cinayetler bitti. Ama Kürtleri infaz etme dönemi bitmedi. Bu işi devlet bizzat üstlendi. Merak edenler -bu arada sözde kendisini Kürt aydını diye nitelendiren Kızılkaya’da dahil- AKP iktidara geldikten sonra bizzat polis, asker, özel tim, tank-top ve uçaklarla kaç sivil Kürdün öldürüldüðüne, infaz edildiðine ve öldürülenlerin arasında çocukların sayısında gözle görülür artışa bakabilirler. ÝHD ve MAZLUM-DER’in raporları ortada.
Kaldı ki Uður Kaymaz’ın yaşında iken subay kızlarının oturduðu lojmanlara sevdalı bu zata sormak gerekmez mi? Uður Kaymaz ve babası 2004 yılında infaz edildikleri zaman, iktidarda AKP hükümeti yok muydu? Vardı. Hem de tüm ihtişamıyla. 12 yaşındaki Uður’u 13 kurşunla infaz edenlere hak ettikleri hiçbir ceza verilmedi. Uður Kaymaz ve babasının öldürülmesi karşısında hükümetin tutumu bundan sonra olacaklarında niteliðini gösteriyordu. Faili devlet artık iş başındaydı. Hem de Ergenekonculardan boşalan yeri doldurmak üzere, bu faili devletin yeni sahibi Erdoðan ve ekibi ile birlikte Fethullah Gülen cemaatiydi.
JÝTEM ve çetelere hacet kalmadı. Örneðin Türk başbakanı Tayyip Erdoðan’ın ‘güvenlik güçlerimiz çocukta olsa, kadında olsa gereðini yapacaktır’ dedikten sonra 28 Mart 2006’da yapılan barışçıl gerilla cenaze törenlerine karşı saldırı yapıldı. Erdoðan’ın Ergenekon’un yerine kurduðu ‘Özel Ordusu’ harekete geçti. Bir kaç gün içinde 11 kişi infaz edildi. Yaklaşık 200 kişi yaralandı.
Şimdi, ‘Kürt aydını’ diye çıkıp, bir dönem Çankaya’da noter gibi oturan Ahmet Necdet Sezer’in Nobel Edebiyat Ödülü alan yazar Orhan Pamuk’u kutlamamasını kendine dert edineceðine, bunun üzerinden Gülen Cemaati nezdinde yeni rant kapıları aralamak için demagoji yapacaðına, 28 Mart-3 Nisan 2006 günleri arasında öldürülen 11 Kürdün katili kim, nerede diye sorarsa daha doðru olmaz mı? Daha doðru olur. Aydın tavrı olur. Ama…
Bu ‘Kürt aydını’ nasıl oluyor da o kadar şey bildiði halde, Erdoðan’ın fermanıyla öldürülen o insanları bilmiyor? Hatırlamıyor. Fiyakasını bozmak için deðil, gerçek bir kez daha anlaşılsın diye biz hatırlatalım. Hepsi silahsızdı ve ateşli silahlarla öldürüldü.
Mehmet Akbulut 18, Halit Söðüt 78, Tarık Atakaya 22, Mehmet Işıkçı 19, Abdullah Duran 9, Enez Ata 8, Mahsum Mızrak 17, Emrah Fidan, 17, Ýsmail Erkek 8 ve Mustafa Eryılmaz, 26 yaşında devlet güçleri tarafından öldürüldüler. Tek bir kişi yargılanmadı. Gözaltına alınmadı ve tutuklanmadı.
Bu cinayetler burada durmadı. 2008 yılında Şırnak’ta 16 yaşındaki Yahya Menekşe polis tarafından infaz edildi. 2009 yılında Erdoðan’ın özel polis ordusu dokuz çocuðu daha katletti. Aralarında ‘faili meçhul cinayetler bitti’ diyenlerin yüzüne tükürürcesine bakan Ceylan Önköl ve 18 aylık bebek Mehmet Uytun’un da bulunduðu dokuz çocuk.
‘Faili meçhul yoktur’ demagojisiyle devleti ve AKP hükümetini aklamaya, onun katliamcı ve Kürt düşmanı yüzünü gizlemeye çalışan tiplerin uykusunu kaçırmak için son iki örnek daha verelim.
21 Aðustos 2011 günü Türk savaş uçakları Güney Kürdistan’ın Ranya’ya baðlı Kortek köyünü bombaladı. Solin bebeðinde aralarında bulunduðu 5'i çocuk 7 kişilik Hasan ailesi tümden ortadan kaldırıldı. Bu cinayetin faili devletti. O devleti de herhalde Ergenekoncular içerden yönetmiyordu. Solin bebek ve ailesi toptan ortadan kaldırıldıðı zaman Çankaya köşkünde, ‘faili meçhul cinayetler bitmiştir, ülkede demokrasi var’ gibi demagoji yapan tipleri kırmızı halı üzerinde karşılayan Abdullah Gül, başbakanlık koltuðunda ise toz kondurmadıkları Tayyip Erdoðan vardı. Bu öyle bir cinayetti ki, Taraf gazetesi devlet adına katliamı gizlemeye çalıştı. Nihayet en son, tıpkı geçmişte Mehmet Aðar’ın yaptıðı gibi, günümüzde Kürtlere karşı ‘bin operasyonun’ mimarı ve koordinatörü olan bakan Beşir Atalay itiraf edecek ve Kürtlerden dalga geçercesine ‘"Irak’ta bir hata oldu" diyecekti.
Ýkinci örneðimiz ise, daha yakın bir dönem ait. 2011 yılının son iki gününe ait. Hani şu tıpkı darbe dönemlerinde veya 28 Şubat 1997’deki gibi Türk basınının, başta da hükümet yanlısı ve Gülen Cemaatinin yayın organlarının sırra kadem bastıðı 12 saat kör, saðır ve dilsiz olduðu güne ait. F16 savaş uçakları o gün Roboski’de 34 Kürt gencini katlettiler. Kızılkaya gibi yanaşmacı tiplerin toz kondurmadıðı Erdoðan bu katliamı ‘bir hata’ olarak dahi nitelemedi. Bu katliamı yaptıkları için Genelkurmayı tebrik etti.
Kürt hareketinin çoktan tarihin çöp sepetine dönüşümsüz yolladıðı Kemalizm ve Ergenekoncularla sözde kavgaya tutuştuðunu sanan veya öyle gösteren bu tiplerin akıl almaz demagojilerinin katkılarıyla 106 gazeteci zindanda yatıyor. 30’u aşkın BDP’li belediye başkanı, onlarca il genel meclis başkanı, meclis üyesi cezaevlerinde yatıyor. Altı BDP’li milletvekili rehin tutuluyor, Kürtlere diz çökertmek için Gülen’in sözcüsü utanmadan ‘kendi düşen aðlamaz’ diye yazabiliyor. Bu tiplerinde katkısıyla her gün onlarca, yüzlerce Kürt gözaltına alınıyor. Nisan 2009’dan beri tutuklananların sayısı nerdeyse 10 bine yaklaşıyor.
Ama bir ‘Kürt aydını’ olarak öldürülen onca Kürt için ‘bunlardan bana ne, faili meçhuller bitti’, tutuklananlar için ise Mehdi Eker gibi ‘kelepçeye şükredin’ diyorsa! Hay de hepsinden vazgeçtik. Pozantı cezaevinde yaşananlardan utanmayacak, yüzü kızarmayacak kadar ‘mezhebi geniş’ bir ‘Kürt aydını’ ise, hiç sorun yok. AKP’nin ve Türk kimliðinin lojman bekçiliðine devam edebilir.
ANF NEWS AGENCY
Önce bir tespit yapalım.
Adı geçen şahsın ne kadar ‘Kürt Aydını’ olduðu, bu sıfatın kendisine hangi gerekçelerden dolayı verildiði doðrusu merak konusudur. Şu an da durduðu ‘vadiye’ bakılırsa bu zat ‘Kürt aydınından’ çok, egemen kimlik içinde erimeyi öncelikli hedef seçmiş bir tipe benziyor. Daha da ötesi bir söyleşide ‘düşünmeyi öðrenmeye başladıðım andan itibaren Türkçe yazan bir yazar olmak istiyordum’ diyen ve daha lise yıllarında lojmanlarda oturan ‘müdürün, komutanın ve hâkimin kızları’ için pencere altında bekleyen, kendi deðimiyle ‘o perdenin gerisindeki hayatı hayal ederdim’ diyen yanaşmacı bir ‘aydın’ tipine benziyor.
Yanaştıðı lojman belli. AKP ve Fethullah Gülen cemaatinin lojmanı. Oradan konuşuyor. Antenlerini oradaki hava durumuna göre ayarlıyor. Konuşurken ‘bozuk bir saat dahi günde iki kere doðruyu gösterir’ misali bazı doðruları da sözlerin arasına serpiştiriyor. 2007’de ‘Ergenekon operasyonu ile birlikte faili meçhullerin bıçak gibi kesildiðini’ söylüyor. Ve hiçbir gazetecinin öldürülmediðini ileri sürüyor.
Peki ötesi. Ötesi yok. Çünkü bu tipler için Kürt olmak ve Kürdistani olmak bir ranta dönüşüyorsa anlamı ve manası vardır. Yoksa başa beladır. Egemen kimlik içinde erimek isteyen ve zaten bahane peşinde koşan bu tipler için, Kürt olmak ‘vebali’ bir kimlikle dolaşmak gibidir. Hiç kuşku olmasın bu tipler ‘Kürt kökenli’ olarak dünyaya geldikleri için kadere lanet okuyan tiplerdir. Onun için ötesi yoktur. Ancak ötesini biz söyleyeceðiz.
Evet. Doðrudur, ‘faili meçhul’ dönemi bitti. Çünkü faili devlet dönemi başladı. Eðer faili meçhullerden kasıt Amed’te, Silvan’da, Batman’da, Kızıltepe’de, Nusaybin’de veya Kürdistan’ın herhangi bir il ve ilçesinde devlete baðlı JÝTEM ve kontrgerilla güçleri tarafından insanları ensesinden tek kurşunla sokak ortasında infaz etmek ise eðer, o dönem bitti. Ancak bu Kızılkaya’nın iddia ettiði gibi 2007 yılında başlayan Ergenekon operasyonlarıyla olmadı. Bu tür cinayetler 2000’li yılların başından itibaren son buldu.
Devlet daha AKP iktidara gelmeden kısmen JÝTEM ve itirafçılardan oluşan infaz çetelerini geri çekti. Bir kısmını tasfiye etti. Bu tetikçilerden öldürülen ve kaçanlar oldu. Bu katil şebekesinin önemli bir bölümü ise yeni koşullara entegre edildi. Onlara Federal Kürdistan’da işbaşı yaptırttı. ABD ordusu Kuzey Kürdistan’da hayli dosyaları kabarık bu JÝTEM ve Özel Harekatçıların başlarına 2003 yılında Güney Kürdistan’da boşuna çuval geçirmedi.
Bahsi geçen manada faili meçhul cinayetler bitti. Ama Kürtleri infaz etme dönemi bitmedi. Bu işi devlet bizzat üstlendi. Merak edenler -bu arada sözde kendisini Kürt aydını diye nitelendiren Kızılkaya’da dahil- AKP iktidara geldikten sonra bizzat polis, asker, özel tim, tank-top ve uçaklarla kaç sivil Kürdün öldürüldüðüne, infaz edildiðine ve öldürülenlerin arasında çocukların sayısında gözle görülür artışa bakabilirler. ÝHD ve MAZLUM-DER’in raporları ortada.
Kaldı ki Uður Kaymaz’ın yaşında iken subay kızlarının oturduðu lojmanlara sevdalı bu zata sormak gerekmez mi? Uður Kaymaz ve babası 2004 yılında infaz edildikleri zaman, iktidarda AKP hükümeti yok muydu? Vardı. Hem de tüm ihtişamıyla. 12 yaşındaki Uður’u 13 kurşunla infaz edenlere hak ettikleri hiçbir ceza verilmedi. Uður Kaymaz ve babasının öldürülmesi karşısında hükümetin tutumu bundan sonra olacaklarında niteliðini gösteriyordu. Faili devlet artık iş başındaydı. Hem de Ergenekonculardan boşalan yeri doldurmak üzere, bu faili devletin yeni sahibi Erdoðan ve ekibi ile birlikte Fethullah Gülen cemaatiydi.
JÝTEM ve çetelere hacet kalmadı. Örneðin Türk başbakanı Tayyip Erdoðan’ın ‘güvenlik güçlerimiz çocukta olsa, kadında olsa gereðini yapacaktır’ dedikten sonra 28 Mart 2006’da yapılan barışçıl gerilla cenaze törenlerine karşı saldırı yapıldı. Erdoðan’ın Ergenekon’un yerine kurduðu ‘Özel Ordusu’ harekete geçti. Bir kaç gün içinde 11 kişi infaz edildi. Yaklaşık 200 kişi yaralandı.
Şimdi, ‘Kürt aydını’ diye çıkıp, bir dönem Çankaya’da noter gibi oturan Ahmet Necdet Sezer’in Nobel Edebiyat Ödülü alan yazar Orhan Pamuk’u kutlamamasını kendine dert edineceðine, bunun üzerinden Gülen Cemaati nezdinde yeni rant kapıları aralamak için demagoji yapacaðına, 28 Mart-3 Nisan 2006 günleri arasında öldürülen 11 Kürdün katili kim, nerede diye sorarsa daha doðru olmaz mı? Daha doðru olur. Aydın tavrı olur. Ama…
Bu ‘Kürt aydını’ nasıl oluyor da o kadar şey bildiði halde, Erdoðan’ın fermanıyla öldürülen o insanları bilmiyor? Hatırlamıyor. Fiyakasını bozmak için deðil, gerçek bir kez daha anlaşılsın diye biz hatırlatalım. Hepsi silahsızdı ve ateşli silahlarla öldürüldü.
Mehmet Akbulut 18, Halit Söðüt 78, Tarık Atakaya 22, Mehmet Işıkçı 19, Abdullah Duran 9, Enez Ata 8, Mahsum Mızrak 17, Emrah Fidan, 17, Ýsmail Erkek 8 ve Mustafa Eryılmaz, 26 yaşında devlet güçleri tarafından öldürüldüler. Tek bir kişi yargılanmadı. Gözaltına alınmadı ve tutuklanmadı.
Bu cinayetler burada durmadı. 2008 yılında Şırnak’ta 16 yaşındaki Yahya Menekşe polis tarafından infaz edildi. 2009 yılında Erdoðan’ın özel polis ordusu dokuz çocuðu daha katletti. Aralarında ‘faili meçhul cinayetler bitti’ diyenlerin yüzüne tükürürcesine bakan Ceylan Önköl ve 18 aylık bebek Mehmet Uytun’un da bulunduðu dokuz çocuk.
‘Faili meçhul yoktur’ demagojisiyle devleti ve AKP hükümetini aklamaya, onun katliamcı ve Kürt düşmanı yüzünü gizlemeye çalışan tiplerin uykusunu kaçırmak için son iki örnek daha verelim.
21 Aðustos 2011 günü Türk savaş uçakları Güney Kürdistan’ın Ranya’ya baðlı Kortek köyünü bombaladı. Solin bebeðinde aralarında bulunduðu 5'i çocuk 7 kişilik Hasan ailesi tümden ortadan kaldırıldı. Bu cinayetin faili devletti. O devleti de herhalde Ergenekoncular içerden yönetmiyordu. Solin bebek ve ailesi toptan ortadan kaldırıldıðı zaman Çankaya köşkünde, ‘faili meçhul cinayetler bitmiştir, ülkede demokrasi var’ gibi demagoji yapan tipleri kırmızı halı üzerinde karşılayan Abdullah Gül, başbakanlık koltuðunda ise toz kondurmadıkları Tayyip Erdoðan vardı. Bu öyle bir cinayetti ki, Taraf gazetesi devlet adına katliamı gizlemeye çalıştı. Nihayet en son, tıpkı geçmişte Mehmet Aðar’ın yaptıðı gibi, günümüzde Kürtlere karşı ‘bin operasyonun’ mimarı ve koordinatörü olan bakan Beşir Atalay itiraf edecek ve Kürtlerden dalga geçercesine ‘"Irak’ta bir hata oldu" diyecekti.
Ýkinci örneðimiz ise, daha yakın bir dönem ait. 2011 yılının son iki gününe ait. Hani şu tıpkı darbe dönemlerinde veya 28 Şubat 1997’deki gibi Türk basınının, başta da hükümet yanlısı ve Gülen Cemaatinin yayın organlarının sırra kadem bastıðı 12 saat kör, saðır ve dilsiz olduðu güne ait. F16 savaş uçakları o gün Roboski’de 34 Kürt gencini katlettiler. Kızılkaya gibi yanaşmacı tiplerin toz kondurmadıðı Erdoðan bu katliamı ‘bir hata’ olarak dahi nitelemedi. Bu katliamı yaptıkları için Genelkurmayı tebrik etti.
Kürt hareketinin çoktan tarihin çöp sepetine dönüşümsüz yolladıðı Kemalizm ve Ergenekoncularla sözde kavgaya tutuştuðunu sanan veya öyle gösteren bu tiplerin akıl almaz demagojilerinin katkılarıyla 106 gazeteci zindanda yatıyor. 30’u aşkın BDP’li belediye başkanı, onlarca il genel meclis başkanı, meclis üyesi cezaevlerinde yatıyor. Altı BDP’li milletvekili rehin tutuluyor, Kürtlere diz çökertmek için Gülen’in sözcüsü utanmadan ‘kendi düşen aðlamaz’ diye yazabiliyor. Bu tiplerinde katkısıyla her gün onlarca, yüzlerce Kürt gözaltına alınıyor. Nisan 2009’dan beri tutuklananların sayısı nerdeyse 10 bine yaklaşıyor.
Ama bir ‘Kürt aydını’ olarak öldürülen onca Kürt için ‘bunlardan bana ne, faili meçhuller bitti’, tutuklananlar için ise Mehdi Eker gibi ‘kelepçeye şükredin’ diyorsa! Hay de hepsinden vazgeçtik. Pozantı cezaevinde yaşananlardan utanmayacak, yüzü kızarmayacak kadar ‘mezhebi geniş’ bir ‘Kürt aydını’ ise, hiç sorun yok. AKP’nin ve Türk kimliðinin lojman bekçiliðine devam edebilir.
ANF NEWS AGENCY
