Kürdistan ve Türkiye’deki hapishanelerde bulunan siyasi tutsaklara yönelik düşman hukukunu devam ettiren AKP-MHP rejimi, ağır hasta tutsak Abdulkadir Kuday’ı katletti.
Amed TUHAY-FED Yönetim Kurulu Üyesi Emine Kaya, Abdulkadir Kuday için daha önce defalarca başvuruda bulunulduğunu ancak tahliyesinin gerçekleşmediğini aktardı.

Devletin hasta tutsakları ölüme terk ettiğine dikkat çeken Emine Kaya, “Bu bir cinayettir; doğal ölüm değildir. Rejim, siyasi tutsakları ölüme terk ediyor. Tecavüz, cinayet, hırsızlık gibi suçlardan 26 suç kaydı olanlar sokakta ellerini kollarını sallayarak gezerken, siyasi tutsaklar cezaları bittikten sonra bile tahliye edilmiyor. Bu, rejimin siyasi tutsaklara düşman hukuku işlettiğinin kanıtıdır” dedi.

HASTA TUTSAKLAR REHİN TUTULUYOR

Emine Kaya, Abdulkadir Kuday’ın yaşamını yitirmesiyle beraber zindan gerçekliğinin bir kez daha konuşulmaya başlandığını ifade ederek, şunları söyledi: “Uzun bir süredir hasta tutsakların durumuna dikkat çekmeye çalışıyoruz ancak yeteri bir duyarlılık oluşmuyor. Eylem ve etkinliklerimiz belli bir kesime ulaşıyor ancak yeterli olmuyor. Yüzlerce tutsağın tahliyesi erteleniyor. Hasta tutsaklar rehin tutuluyor. Tecrit ağırlaştırılarak sürdürülüyor. Anneler ve federasyon-dernek olarak Ankara’ya gittik, görüşmeler yaptık. Meclis’e gittik. Bugüne kadar hiçbir görüşme talebimiz ya da çağrımız karşılık bulmadı. Rejim, taleplerimizi duymazdan geliyor. Cezaevlerinde yaşı ilerleyen çok sayıda arkadaşımız da var. Artık kendi başına yaşamını idame ettiremeyen tutsaklar var. Ama sistem, zindan içinde zindan yaşatmaya çalışıyor” diye ifade etti.

TUTSAKLARIN SESİ OLMALIYIZ

Sistemin politikalarına karşı eylemlerini sürdürdüklerini ve sürdürmeye de devam ettiklerini vurgulayan Emine Kaya, şunları ekledi: “Cezaevlerinden cenazelerin çıkması kimseye fayda sağlamıyor. Bu yanlışlardan dönülmelidir. İktidar hasta ve ileri yaştaki tutsakların tahliyesini sağlamalıdır. Cezaevlerinden arkadaşlarımızın yaşamını yitirmiş olarak çıkmasını istemiyoruz. Bu insani ve vicdani olmayan bir tutumdur. Siyasi tutsaklar tüm koşullara rağmen içerideki duruşundan taviz vermiyor ve boyun eğmiyor. Bizim de aynı zamanda dışarıda onların duruşunu sahiplenmemiz gerekir. Onların sesi olmamız ve mücadelelerini büyütmemiz gerekir. Yaptığımız eylem ve etkinliklere katılımın artması sistemin cezaevi politikasına cevap olacaktır.”