Kürdistan tarihinde 29 Haziran 1925 karanlık, acılı ve kederli bir gün. Soykırım, katliam, sürgün, asimilasyon ve yıkımın başlangıcı olarak da kabul ediliyor. Kürtler için bir man û neman (varlık yokluk) aşaması.

Türk devleti, kuruluşundan 2 yıl sonra 1925’te imha amaçlı saldırılarını Kürtler ve Kürdistan’a karşı başlattı.

Pîran’da 13 Şubat’ta faşist temeller üzerine inşa edilen soykırımcı sisteme karşı, Raperin’in (isyan) hazırlıkları tamamlanmadan başladı.

Kısa bir süre içerisinde Raperin’in alevi Kürdistan şehirlerine yayıldı ve birçok alanda Türk devletinin egemenliğine son verildi.

Fakat 14 Nisan 1925’te Özgürlük Hareketi’nin kurucusu Xalid Bege Cibrî, Yusuv Ziya ve arkadaşlarıyla beraber Türk devleti tarafından Bitlis’te idam edildiler.

Kürt ve Kürdistan direnişinin liderleri idam edildikten sonra da Jontürk ve İttihad Terakki’ye karşı çalışmalar devam etti.

Bunun üzerine Kürt direnişçiler Amed’den çekilmek zorunda kaldılar.

Bu olayla beraber askeri egemenlik el değiştirdi ve Binbaşı Qasim’ın ihanetiyle -Şêx Seîd’ın bacanağıydı- Şêx Seîd Pîran Varto’daTürk devletinin askerlerine esir düştü.

Türk devleti işgalcilik karşıtı isyanı dışarıda ‘gerici temelli bir kalkışma’ ve içeride de ‘etnik temelli bölücü bir kalkışma’ olarak yansıttı.

Emperyalist devletler Musul ve Kerkük’e karşılık Kürtlere karşı soykırıma karşı üç maymunu oynadılar.

Türk devleti o günden bu yana Kürtlere karşı soykırım, katliam, sürgün, talan, asimilasyonu derinleştirerek sürdürüyor.

Soykırımcı, sömürgeci politikaların sahibi Türk devleti, Uluslararası Komplo ile Kürt Halk Önderi Öcalan’ı 15 Şubat’ta sistematik, geliştirilmiş işkence merkezi İmralı’da fiziksel olarak esir tutmaya başladı.

Kürt Önderliğinin tutuklanışı Kürt direniş gününe denk düşüyor.

Türk devleti 29 Haziran 1999’da Öcalan’a idam cezası verdi.

Kürdistan Halk Önderi Abdullah Öcalan da savunmalarında 1925’i Kürt soykırımının başlangıcı olarak tanımlıyor.

Türk devleti bugün tüm dünyada her türlü Kürt oluşumuna karşı imha amaçlı saldırılarını sürdürüyor.